Interdyscyplinarne postępowanie terapeutyczne u pacjenta z zębami zatrzymanymi oraz ze znacznym zanikiem tkanki kostnej

Leczenie złamań żuchwy ma na celu przywrócenie jej prawidłowej morfologii i czynności całego układu stomatognatycznego. Wyróżniamy kilka sposobów leczenia złamań żuchwy. Wśród nich wymienić można m.in. metody: zachowawczo-ortopedyczną, chirurgiczno-ortopedyczną i chirurgiczną (1, 2). Wybór jednej z metod zależy od:

• ogólnego i miejscowego stanu zdrowia pacjenta,
• typu złamania i towarzyszących mu powikłań,
• czasu upływającego od złamania do podjęcia leczenia,
• stanu uzębienia.

W przypadku dużej liczby zębów połączenie i ustabilizowanie odłamów za pomocą szyny nazębnej są dużo prostsze niż u pacjenta, u którego występują liczne braki w uzębieniu. W przypadku całkowitego braku zębów nie ma możliwości zastosowania takiego rozwiązania. U osób bezzębnych do unieruchomienia żuchwy można użyć wyłącznie ich własnych protez lub zastosować szynę Gunninga. Gunning po raz pierwszy zastosował unieruchomienie szczękowo-żuchwowe za pomocą swojej szyny w 1864 r. (3, 4). Szyna Gunninga składa się z dwóch płyt: górnej i dolnej, połączonych wałami bocznymi. W przednim odcinku szyny wytworzony jest otwór umożliwiający odżywianie. Po umieszczeniu szyny w jamie ustnej za pomocą procy podbródkowej dociska się żuchwę poprzez szynę do szczęki i w ten sposób unieruchamia się jej odłamy (5-8).

Opis przypadku

Pacjent R.T...