Jak dobrze leczyć endodontycznie? Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Endodontycznego

Zalecenia Europejskiego Towarzystwa Endodontycznego dotyczące kanałowego leczenia zębów

1. Izolacja zęba leczonego przy mocy koferdamu w celu ochrony pacjenta przed zaaspirowaniem substancji i narzędzi używanych w trakcie leczenia oraz w celu izolacji kanału od bakterii zawartych w ślinie (2, 7).
2. Wykonanie dostępu do systemu kanałów korzeniowych tak, by zapewnić maksymalną widoczność, przy minimalnej utracie tkanek własnych zęba. Praca w lupach stomatologicznych lub mikroskopie (2, 7).
3. Pomiar długości roboczej kanałów korzeniowych metodą elektroniczną, czyli przy pomocy endometru (pomiar długości anatomicznej, czyli 0,5-2 mm od wierzchołka radiologicznego), potwierdzoną radiologicznie (pomiar długości radiologicznej, czyli do wierzchołka korzenia). W razie problemów z wyznaczaniem długości roboczej dopuszcza się wykonanie więcej niż jednego zdjęcia przylegającego (2, 7). Zalecaną metodą jest radiowizjografia (2).
4. Opracowanie kanałów korzeniowych w celu eliminacji martwej miazgi oraz bakterii. Praca w powiększeniu (mikroskop) z dodatkowym źródłem światła, opracowanie chemo-mechaniczne z zachowaniem oryginalnego przebiegu kanału i przewężenia wierzchołkowego oraz kształtowaniem zbieżności (taper) w kierunku od komory do wierzchołka korzenia (kształt stożka) (2, 7). Do mechanicznego opracowania kanału zaleca się narzędzia ręczne, stosowane do rozmiaru 10-15 ISO, oraz maszynowe, stosowane po ręcznym opracowaniu kanału do średnicy 10-15. Ogólna zasada jest taka, że po osiągnięciu otworu fizjologicznego poszerza się o 3 rozmiary. Ostatnie narzędzie, najgrubsze, jakie zostaje wprowadzone na długość roboczą, to pilnik MAF. Dalsza procedura opracowania kanału w celu nadania mu kształtu stożka jest wykonywana metodą step-back, crown-down, techniką hybrydową. Zalecana technika maszynowego opracowania kanału narzęd...