Kompendium farmakoterapii w periodontitis – część I

Nowoczesnymi antybiotykami z grupy tetracyklin stosowanymi w leczeniu chorób przyzębia są doksycyklina oraz minocyklina. Wykazują działanie bakteriostatyczne przy niższych stężeniach niż chlorowodorek tetracykliny. Minocyklina cechuje się mniejszą fototoksycznością i działaniem nefrotoksycznym niż starsze tetracykliny. Podobnie jak doksycyklina, charakteryzuje się ona zbliżonym spektrum działania, obejmującym głównie drobnoustroje Gram-dodatnie, w mniejszym stopniu Gram-ujemne (1, 7).

Metronidazol

Metronidazol to chemioterapeutyk o działaniu przeciwpierwotniakowym i przeciwbakteryjnym. Spektrum działania tego leku obejmuje względne i bezwzględne beztlenowce, a szczególnie skuteczne właściwości bakteriobójcze wykazuje w stosunku do Porphyromonas gingivalis i Prevotella intermedia. Szybko osiąga efektywne stężenie w tkance dziąsła i płynie kieszonkowym. Stosowany jest w leczeniu martwiczo-wrzodziejącego zapalenia dziąseł/przyzębia oraz w zapaleniach przyzębia opornego na leczenie. Metronidazol lub metronidazol stosowany łącznie z amoksycyliną, jako uzupełnienie terapii mechanicznej, jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia przyzębia związanego z infekcją Aggregatibacter actinomycetemcomitans. Liczne badania kliniczne wykazały zysk położenia przyczepu łącznotkankowego (CAL) po zastosowaniu mechanoterapii uzupełnionej metronidazolem w monoterapii oraz w terapii złożonej z amoksycyliną na podobnym poziomie. Jednak zastosowanie równocześnie dwóch antybiotyków znacznie skuteczniej redukuje liczbę patogenów kompleksu czerwonego w kieszonkach przyzębnych, jednocześnie promując wzrost bakterii Actinomyces (1, 7, 8, 9).

Amoksycylina

Najczęściej stoso...