Kompendium farmakoterapii w periodontitis – część I

Ciprofloksacyna

Lek z grupy fluorochinolonów, który działa skutecznie przeciwko pałeczkom jelitowym, Pseudomonas spp., Staphylococcus spp. Obecnie jest to jedyny antybiotyk stosowany w leczeniu chorób przyzębia, na który są wrażliwe wszystkie szczepy Aggregatibacter actinomycetemcomitans. Właściwości ciprofloksacyny opierają się nie tylko na działaniu bakteriobójczym, ale również na wspieraniu kolonizacji kieszonek przyzębnych przez bakterie z rodzaju Actinomyces spp. i Streptococcus spp. (1, 7).

Azytromycyna

W zależności od stężenia azytromycyna, należąca do grupy makrolidów, działa bakteriostatycznie lub bakteriobójczo. Charakteryzuje się szerokim spektrum działania i dobrymi właściwościami farmakologicznymi – szybką absorpcją, wysokim stężeniem osiąganym w tkankach i długim okresem półtrwania. W badaniach in vitro azytromycyna hamuje aktywność osteoklastów oraz produkcję mediatorów stanu zapalnego w tkankach dziąsła, w warunkach in vivo jest transportowana do miejsca stanu zapalnego na drodze aktywnego transportu przez fagocyty. Łatwy schemat przyjmowania leku przez pacjenta (1 tabl. 500 mg co 24 h przez 3-6 dni) jest dużą zaletą w porównaniu do połączenia metronidazolu i amoksycyliny (konieczność zażywania 3-6 tabletek na dzień przez 10-14 dni).

Niechirurgiczne leczenie mechaniczne zaawansowanego przewlekłego zapalenia przyzębia, uzupełnione systemowym podaniem azytromycyny, pozwala osiągnąć równie korzystne efekty kliniczne (redukcja głębokości kieszonek przyzębnych, poprawa klinicznego położenia przyczepu łącznotkankowego), jak w przypadku wspomagającej terapii metronidazolem z amoksycyliną. Badania mikrobio...