Komunikacja interpersonalna pomiędzy lekarzem dentystą, technikiem dentystycznym a pacjentem – na podstawie przypadku klinicznego

Wyniki i dyskusja

Proces leczenia protetycznego zakończył się sukcesem, z którego, co najważniejsze, pacjentka dwukrotnie wyraziła swoje zadowolenie. W trakcie całego procesu komunikacji, który był integralnym elementem procesu leczniczego, miało miejsce wiele sprzężeń zwrotnych. Dwa z nich, które wystąpiły na drodze współpracy lekarza i technika dentystycznego, były szczególnie ważne w działaniach zmierzających do ustalenia obrazu zębów pacjentki. Trzecie natomiast (kluczowe) wystąpiło na linii lekarz – technik – pacjentka i wpłynęło na efekt końcowy pracy lekarza i technika. Ponadto w całym procesie leczenia lekarz dentysta dostarczał technikowi w karcie laboratoryjnej i drogą e-mailową komunikaty redukujące niepewność technika co do zlecanych mu działań.

Dążenie do spełnienia wzajemnych oczekiwań w leczeniu protetycznym dostarcza najwięcej trudności, gdy celem jest ustalenie wyglądu zębów. O ile lekarzowi i technikowi łatwo jest porozumieć się w kwestiach technicznych (mają oni bowiem odpowiednie do tego wykształcenie, więc bez większych przeszkód komunikują się, używając do tego specjalistycznego kodu, pełnego specyficznych nazw i terminologii, zrozumiałych tylko dla tych dwóch uczestników komunikacji), o tyle proces komunikacji, a co za tym idzie – leczenia, jest trudniejszy w chwilach, gdy ustalany jest konkretny obraz zębów (5, 6, 8, 11). Drogę do osiągnięcia porozumienia wydłuża jeszcze fakt istnienia trzeciego, najważniejszego z punktu widzenia wyglądu zębów, uczestnika komunikacji, a więc pacjenta (7, 11). Leczenie protetyczne jest sytuacją, w której lekarz dentysta chce zrozumieć wizję pacjenta, a technik chce zrozumieć wizję lekarza i pacjenta. Zrozumienie tych wizji, a więc ustalenie spójnego obrazu zębów (ze wszystkimi ich właściwościami), które wymarzyła sobie pacjentka, jest warunk...