Nowa strategia korekcji wad dotylnych bez współpracy pacjenta przy użyciu niklowo-tytanowych sprężyn śrubowych

Alternatywne metody leczenia

Główna kwestia dotyczyła u tej pacjentki korekcji wady dotylnej oraz poprawy estetyki profilu. Przy korekcji relacji klasy II u pacjentów rosnących, krótko przed szczytem wzrostu w okresie dojrzewania, celem jest wspieranie wzrostu żuchwy oraz korzystnych zmian w tkankach zębów i tkankach miękkich. Można to potencjalnie uzyskać na kilka sposobów, z grubsza dzielonych na: 1) podejście funkcjonalne z użyciem aparatów wyjmowalnych, jak Twin Block lub aparat Frankla, a następnie aparatów stałych w drugiej fazie, oraz 2) podejście ortodontyczne z wykorzystaniem wyciągów elastycznych klasy II lub aparatów stałych, jak aparat Herbsta.

Niedawne badania wykazały jednak, że pomimo skuteczności podejścia ortodontycznego w korekcji wad dotylnych jego działanie jest głównie zębowo-dziąsłowe, a nie szkieletowe [4, 7, 8].

Uzyskanie docelowego zgryzu jest też możliwe przez ekstrakcję albo pierwszych górnych i drugich dolnych przedtrzonowców, albo samych pierwszych górnych. W omawianym przypadku nie zaproponowano jednak żadnych ekstrakcji ze względu na potencjał wzrostu u pacjentki oraz ryzyko pogorszenia profilu, zwiększenia rozwarcia kąta nosowo- wargowego, prowadzącego do profilu biretruzyjnego.

Omówiono z rodzicami pacjentki opcję łączonego leczenia chirurgiczno-ortodontycznego w celu wysunięcia żuchwy po zakończeniu skoku wzrostowego. Ponieważ wyrazili sprzeciw wobec podejścia chirurgicznego, wybór padł na leczenie ortodontyczne bez ekstrakcji przy użyciu aparatów stałych klasy II nie wymagających współpracy pacjenta.

Postępy leczenia

Na łuk szczękowy założono aparat prostołukowy wg...