Korekcja wad zgryzu klasy III przy użyciu aparatu CS-2000®

Wyniki

Zmiany cefalometryczne

Zmiany w pomiarach cefalometrycznych (T1- T2) u leczonych pacjentów zostały przedstawione w tabelach 2, 3 i 4 (s. 49-51). Efekty działania aparatu zostały obliczone poprzez odjęcie zmian związanych ze wzrostem od wyników leczenia. Znaczące różnice odnaleziono w 6 z 26 cefalogramów, a zmienne wskazywały, że pozycja żuchwy była bardziej doprzednia w grupie leczonej, podczas gdy w grupie kontrolnej zaobserwowano większy wzrost dolnego odcinka twarzy i kąta podstawy żuchwy.

Zmiany strzałkowe

Znaczące różnice zostały odnotowane we wszystkich pomiarach strzałkowych (tab. 2, s. 49). Ryciny 5 i 6 (s. 46-47) podsumowują zmiany szkieletowe i zębowe, które podczas leczenia miały wpływ na poprawę nagryzu poziomego oraz relacji zębów trzonowych. W ciągu 1,3 roku u wszystkich leczonych pacjentów osiągnięto klasę I lub nadkorektę do I lub II klasy Angle’a. Średnia poprawa nagryzu poziomego i wzajemnej relacji zębów trzonowych względem linii strzałkowej wyniosła odpowiednio 3,9 i 5,2 mm. Ten efekt uzyskano dzięki mezjalnemu przesunięciu szczęki o 0,8 mm, dystalnemu przesunięciu żuchwy o 2,8 mm, wychyleniu górnych zębów siecznych o 1,3 mm, wychyleniu dolnych zębów siecznych o 1,0 mm, mezjalnemu przesunięciu górnych zębów trzonowych o 1,0 mm i dystalnemu przesunięciu dolnych zębów trzonowych o 0,6 mm. W grupie leczonej w okresie T1-T2 stwierdzono wzrost wskaźnika Wits o 4,7 mm, w porównaniu z grupą kontrolną. Wartość nagryzu poziomego ulegała dużym zmianom (4,0 mm), ze standardowym odchyleniem od -8,3 mm do +11,5 mm. Podsumowując, efekt działania aparatu na podstawę szczęki był niewielki i wyniósł średnio 0,8 mm, ale standardowe odchylenie było duże i zawierało się w przedz...