Korekta estetyczna z wykorzystaniem materiałów kompozytowych

Niejednokrotnie tzw. „wiek zębowy” nie koresponduje z „wiekiem metrykalnym”. Najczęściej wzbudza to niepokój u osób, u których stwierdzamy pogorszenie estetyki uśmiechu na skutek pojawiających się czarnych trójkątów, nadmiernego starcia twardych tkanek zęba, spękanego i przebarwionego szkliwa. Przyczyn takiego stanu może być wiele. Najczęściej są to nieleczone w dzieciństwie wady zgryzu i wady zębowe, urazy, przeciążenia zgryzowe, nieprawidłowa budowa szkliwa, kolagenu, aktualne i przebyte choroby przyzębia, przyjmowane leki, błędy jatrogenne sprzed lat oraz niewłaściwie przeprowadzane zabiegi higieniczne (8).

Podstawową rolą lekarza stomatologa podejmującego temat estetyki jest te fakty pacjentowi uzmysłowić. Następnie powinien on ustalić przyczynę powyższego stanu rzeczy i wspólnie przeanalizować możliwości terapeutyczne. Nie zawsze można sprostać oczekiwaniom pacjenta. Przed przystąpieniem do estetycznej korekty uśmiechu należy mieć pewność, że pacjent czynnie włączy się w proces terapeutyczny. Przede wszystkim należy ustalić, czy w sposób właściwy, świadomy i powtarzalny wykonuje zabiegi higienizacyjne.

Dobór metody szczotkowania, zastosowanych środków i przyborów należy do lekarza stomatologa. Samo przeprowadzenie instruktażu higieny może spocząć na wykwalifikowanej asystentce stomatologicznej. Kontrola i ostateczna ocena efektów, poprawy lub braku poprawy stanu higieny należą do zadań lekarza prowadzącego, ponieważ podjęcie korekty estetycznej przy braku współpracy ze strony pacjenta lub braku zdolności manualnych w tym kierunku może zniweczyć efekty podjętej próby, a nawet pogorszyć stan wyjściowy.

Okres obserwacji przed zabiegiem pozwala także zorientować się, czy pacjent dysponuje dużą dozą cierpliwości i chęcią współpracy, ponieważ niejednokrotnie po zabiegu należy dotyc...