Kwas hialuronowy w stomatologii – zastosowanie ze szczególnym uwzględnieniem wypełnienia brodawek międzyzębowych

Kwas hialuronowy w implantologii

W sytuacji utraty kości wyrostka zębodołowego szczęki i części zębodołowej żuchwy z powodu periodontopatii, przewlekłych zapaleń tkanek okołowierzchołkowych, pneumatyzacji zatoki szczękowej czy urazów często istnieje potrzeba zastosowania sterowanej regeneracji kości (w celu uzyskania korzystnych warunków do implantacji). Wykorzystanie do tego celu kwasu hialuronowego efektywnie wpływa na regenerację kości poprzez pobudzenie osteogenezy (7). Araújo Nobre i wsp. porównali stan tkanek przyzębia i czas gojenia, aplikując żel z chlorheksydyną (CHX) lub kwasem hialuronowym (HA) na powierzchnię błony śluzowej po zabiegu natychmiastowej implantacji. Badania te wykazały znacząco mniejszy wskaźnik krwawienia (BI – bleeding index) w grupie osób stosujących żel z HA (8) w porównaniu do pacjentów stosujących chlorheksydynę. Ballini i wsp. zasugerowali, że autologiczna kość w połączeniu z zestryfikowanym HA o niskiej masie cząsteczkowej sprzyja osteosyntezie (9).

Kwas hialuronowy w chirurgii stomatologicznej

W procedurach chirurgicznych preparaty z zawartością kwasu hialuronowego mają swoje zastosowanie dzięki właściwościom sprzyjającym gojeniu ran. W każdej fazie gojenia związek ten odgrywa główną rolę. Pełni on funkcje: strukturalne, biomechaniczne i regulatorowe. Kwas hialuronowy zwiększa swoją objętość i tworzy rusztowanie, ułatwiając tym samym napływ komórek, pobudza produkcję kolagenu typów I i III, stymuluje epitelializację i angiogenezę, a w ostatniej fazie gojenia redukuje proces bliznowacenia (7). Koray i wsp. porównywali skuteczność 0,2-proc. kwasu hialuronowego i 0,15-proc. chlorowodorku benzydaminy stosowanych miejscowo w redukcji obrzęku, szczękościsku i bólu po ekstrakcji zatrzymanych trzecich zębów trzonowych żuchwy....