Kwas klawulanowy – zawsze przyjaciel czy czasem wróg?

Niestety, ponieważ problem dotyczy pojedynczych osób, brak jest powszechnych metod badań pozwalających potwierdzić negatywny wpływ kwasu klawulanowego na pacjenta. W przeprowadzanych w opisanych przypadkach badaniach wykorzystywano testy śródskórne, testy punktowe Pricka oraz cytometrię przepływową, korzystając z odczynników zawierających samą amoksycylinę, amoksycylinę z kwasem klawulanowym oraz sam kwas. Substancje podawano też doustnie (6, 8, 9).

W praktyce klinicznej nie ma sensu próbować dociekać, na który konkretnie składnik leku pacjent jest uczulony, tym bardziej że zwykle nie ma na to czasu. Podając antybiotyk, mierzymy się z sytuacją, w której należy jak najszybciej i jak najskuteczniej eradykować drobnoustroje z miejsca zakażenia i właśnie to działanie powinno być priorytetem. Jednakże fakt, że opisywane są pojedyncze przypadki reakcji wywoływanych stricte przez kwas klawulanowy, a nie przez szeroko uczulającą amoksycylinę, otwiera drogę do dalszych badań. Należy jednak brać pod uwagę możliwość znacznie częstszego występowania uczulenia na kwas, które jednak nie jest diagnozowane ze względu na brak wiedzy i środków, a przez to uważane za reakcję na antybiotyk. Być może w kolejnych latach uda się zmodyfikować cząstkę w taki sposób, aby jej potencjał immunogenny był mniejszy lub w toku badań pojawią się nowe, zaskakujące doniesienia rzucające zupełnie inne światło na jakże powszechnie stosowany inhibitor β-laktamazy.

Ewa Dudkiewicz, Marzena Popiołek, Anna Poznańska - studentki V roku stomatologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, Wydział Lekarski z Oddziałem Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu, Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Stomatologii Zachowawczej ŚUM, kierownik Katedry: prof. dr hab. n. med. Marta Tanasiewi...