Leczenie endodontyczne jednokanałowych zębów trzonowych żuchwy – opis przypadku

Dyskusja

Z danych piśmiennictwa wynika, że częstość występowania jednokorzeniowego i jednokanałowego zęba drugiego trzonowego żuchwy wynosi od 0,1% do 3% (1-4). Niedawno przeprowadzone badania Kim i wsp. wśród populacji koreańskiej w 2016 roku oceniły morfologię drugiego zęba trzonowego żuchwy. W wyniku analizy CBCT 1920 sztuk zębów określili, że ząb trzonowy drugi żuchwy najczęściej miał dwa oddzielne korzenie – 58%, rzadziej posiadał jeden korzeń – 41%, natomiast obecność trzech korzeni odnotowano u poniżej 1% przypadków. W wersji dwukorzeniowej w korzeniu przyśrodkowym w 44% przypadków występowały dwa oddzielne kanały typu IV wg Vertucciego, a w 37,75% przypadków – kanał typu II wg Vertucciego. W wersji jednokorzeniowej obecność kanałów C-kształtnych zanotowano w 40% przypadków, przy czym obecność pojedynczych kanałów O-kształtnych to tylko 0,1% przypadków (1). Podobne badania przeprowadzone wśród populacji irańskiej w 2013 roku przedstawiły nieco odmienne dane. Oceniono 100 zębów drugich trzonowych żuchwy, w 6% przypadków stwierdzono obecność jednego korzenia, w 89% przypadków –obecność dwóch korzeni, i w 3% przypadków – obecność trzech korzeni. W korzeniach określono również liczbę kanałów. W 3% przypadków występował jeden kanał, w 6% przypadków – dwa kanały, najczęściej, bo w 54% przypadków, trzy kanały, oraz w 34% przypadków – cztery kanały (2). Także badania innych autorów wskazują na rzadkie występowanie drugiego zęba trzonowego żuchwy w postaci jednokorzeniowej i jednokanałowej. Celikten i wsp. w 2016 roku w badaniach wśród populacji tureckiej odnotowali 3,31% przypadków z obecnością jednego korzenia, natomiast tylko w 1,6%  przypadków obecne były jeden korzeń i jeden kanał (3). Podobny wynik procentowo – 1,3% – występowania zęba trzonowego drugiego żuchwy w konfiguracji jednokanałowej zaprezentowali w 1988 roku w swoich badaniach Weine i wsp....