Leczenie ortodontyczne w przeszłości a aktualna potrzeba leczenia ortodontycznego w populacji młodych dorosłych Polaków

Wyniki oceny komponenty zębowej wskaźnika (Dental Health Component – DHC) pogrupowane zostały w następujący sposób: DHC = 4 lub 5 – potrzeba leczenia ortodontycznego, DHC = 3 umiarkowana potrzeba leczenia (przypadki graniczne), DHC = 1 lub 2 – brak potrzeby leczenia ortodontycznego (3). Wartość komponenty estetycznej wskaźnika (AC) oceniona została także przez uczestników badania. Wartości AC pogrupowane zostały w dwie kategorie: AC = 1-4 – dobra/ akceptowana estetyka i AC = 5-10 – estetyka na pograniczu akceptacji lub zła. W przeprowadzonej ankiecie umieszczono trzy pytania pozwalające na samodzielną ocenę przez badanego pewnych aspektów swojego uzębienia: 1. Czy jesteś zadowolony z wyglądu swoich zębów?

2. Czy sądzisz, że potrzebujesz leczenia ortodontycznego?

3. Czy chciałbyś leczyć się ortodontycznie, gdyby istniała taka możliwość?

Możliwe odpowiedzi zostały sklasyfikowane następująco: zdecydowanie nie, nie, nie mam zdania, tak, zdecydowanie tak.

Analiza statystyczna wyników została przeprowadzona z zastosowaniem oprogramowania SPSS (wersja 16.0). Zależności pomiędzy zmiennymi obliczono przy pomocy testu Chi–kwadrat (oraz testu Fishera). Zgodność pomiędzy oceną AC IOTN dokonaną przez badaczy i uczestników testowano za pomocą współczynnika Kappa.

Wyniki

Grupa badana składała się z 203 badanych (104 mężczyzn i 99 kobiet) w wieku 18 lat, narodowości polskiej, uczęszczających do trzech różnych typów publicznych szkół ponadgimnazjalnych (szkoły zawodowe, technika i licea ogólnokształcące; odpowiednio 58, 69 i 76 uczniów). Większość z nich (141, 69,4%) nie było w przeszłości leczonych ortodontycznie (tab. 2).