Leczenie ortodontyczne zatrzymanego siekacza centralnego szczęki – opis przypadku

Opis przypadku

9-letnia pacjentka została skierowana do Katedry i Kliniki Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu przez stomatologa leczącego ogólnie, zaniepokojonego brakiem zęba 21. Pacjentka nie przebyła żadnych urazów twarzoczaszki, pozostałe zęby stałe wyrzynały się o czasie, w rodzinie nie występowały problemy ortodontyczne. Wykonano podstawową dokumentację i diagnostykę ortodontyczną obejmującą: modele gipsowe, obrazowanie radiologiczne 2D oraz 3D, jak również fotografie zewnątrzustne i wewnątrzustne. Ocena radiologiczna struktur twarzoczaszki pacjenta jest podstawą planowania leczenia stomatologicznego i ortodontycznego (4).

W badaniu klinicznym i radiologicznym stwierdzono: I klasę szkieletową, przetrwały ząb 61, zatrzymany wysoko w przedsionku ząb 21 oraz ząb dodatkowy poniżej 21 (fot. 1-4). Po ustaleniu przez zespół lekarzy planu pacjentkę zakwalifikowano do leczenia. We współpracy z chirurgiem usunięto przetrwały ząb 61, ząb dodatkowy i fragment mieszka zębowego zęba 21, licząc na spontaniczną erupcję. Po 15 miesiącach wykonano kontrolne zdjęcie pantomograficzne (fot. 5). Ząb spontanicznie zaczął się wyrzynać, jednak w bardzo niewielkim stopniu. Zauważono także dodatkowy ząb między korzeniami 14 i 15. Po konsultacji chirurgicznej usunięcie ww. zęba odroczono. Ze względu na młody wiek pacjentki zdecydowano o odroczeniu leczenia aparatem stałym. Wykonano płytę Schwarza górną z zaczepem w odcinku przednim. Zlecono ponowne odsłonięcie zęba 21, do którego doklejono guziczek. Przy pomocy wyciągów elastycznych pionowych pomiędzy zatrzymanym zębem z płytą Schwarza uzyskano ekstruzję zęba 21 (fot. 6). Po kolejnych czterech miesiącach (pacjentka miała 11 lat) korona była na tyle widoczna, że zdecydowano o założeniu aparatu stałego cienkołukowego górnego w celu ideal...