Leczenie próchnicy i materiały do wypełnień ubytków w zębach mlecznych

Cementy szkło-jonomerowe (GIC)

Cementy szkło-jonomerowe składają się ze szkła wap­niowo-glinowo-krzemowego wzbogaconego jonami fluoru i kwasów polikarboksylowych. Wiązanie substra­tów jest oparte na reakcji kwas – zasada. GIC wykazują wiele zalet, takich jak:

• chemiczne łączenie się ze szkliwem i z zębiną, bez konieczności wcześniejszego przygotowania po­wierzchni zęba,
• uwalnianie jonów fluoru (większe niż w kompozytach i kompomerach),
• rozszerzalność termiczna zbliżona do tkanek zęba, co pomaga zredukować mikroprzeciek brzeżny i po­operacyjną nadwrażliwość,
• biokompatybilność,
• możliwość aplikacji bez całkowitej suchości pola za­biegowego,
• brak konieczności trawienia kwasem,
• zadowalający efekt estetyczny,
• szybka i prosta aplikacja (4-6).

GIC mają też wady, do których należy zaliczyć:

• wrażliwość na wilgoć (w pierwszej fazie wiązania), następnie na nadmierne wysuszenie (w drugiej fazie),
• ograniczoną możliwość korekty wypełnienia po stwardnieniu materiału,
• niewielką odporność na złamanie, zwłaszcza w ubyt­kach II klasy,
• mniejszą odporność na ścieranie w porównaniu z kompomerami i kompozytami (4).

Do cementów o zwiększonej lepkości należą mię­dzy innymi: Ketac Molar, Chemflex, Fuji IX. Te materiały są przeznaczone głównie do wypełniania małych ubyt­ków w zębach mlecznych, jako materiały tymczasowe, podkładowe, w technice ART (6).

Cementy szkło-jonomerowe modyfikowane żywicą (RM-GIC)

RM-GIC zawierają dodatek żywic, takich jak: HEMA (hydroxyethyl methacrylate) lub bis-GMA...