Leczenie recesji dziąsłowych z zastosowaniem przeszczepu podnabłonkowej tkanki łącznej – opis przypadków klinicznych

Pacjentka nr 2, lat 40

Pacjentka zgłosiła się do poradni skierowana przez lekarza stomatologa. Powodem zgłoszenia była nieestetycznie odsłaniająca się podbudowa metalowa korony protetycznej na zębie 11.

W badaniu klinicznym stwierdzono w szczęce mnogie recesje klasy I wg Millera (recesja dziąsła nieprzekraczająca linii śluzówkowo-dziąsłowej, brak zmian w przestrzeniach międzyzębowych) do 4 mm, nieszczelność korony przy zębie 11 oraz liczne nawisy wypełnień.

Podczas pierwszej wizyty przeprowadzono instruktaż higieny, zbadano błonę śluzową jamy ustnej (prawidłowa) oraz oceniono fenotyp dziąsłowy (cienki). Nie zdiagnozowano kieszonek przyzębnych.

Po ocenie rtg. ustalono plan leczenia uwzględniający zabieg pokrycia recesji z zastosowaniem przeszczepu podnabłonkowej tkanki łącznej oraz wykonanie nowej odbudowy protetycznej – korony pełnoceramicznej na zębie 11.

Na kolejnych wizytach rozpoczęto przygotowania przed zabiegiem chirurgicznym – przeprowadzono scaling i root planing oraz wyrównanie i wygładzenie niewielkich ubytków niepróchnicowego pochodzenia oraz nawisów wypełnień. Przy zębie 11 najpierw zdjęto koronę, usunięto próchnicę korzenia oraz opracowano ząb pod nową koronę, przemieszczając policzkową krawędź preparacji nieznacznie dodziąsłowo, i zaopatrzono ząb w długoczasowe uzupełnienie tymczasowe kompozytowe.

Zabieg pokrycia recesji przeprowadzono po dwumiesięcznym okresie przygotowawczym. Znieczulono nasiękowo obszar 12-22 oraz podniebienie w okolicy zębów 22-26. Zabieg przeprowadzono metodą tunelową. Wykorzystano szwy podwieszające 6.0, natomiast na podniebieniu – szew skrzyżo...