Leczenie recesji dziąsłowych z zastosowaniem przeszczepu podnabłonkowej tkanki łącznej – opis przypadków klinicznych

Wyniki

U pierwszej pacjentki dziąsło brzeżne po zakończeniu leczenia znajduje się na poziomie granicy szkliwno-cementowej. Uzyskano oczekiwane pełne pokrycie odsłoniętych powierzchni korzenia.

U drugiej pacjentki uzyskano jedynie ok. 80% pokrycia odsłoniętych powierzchni korzenia przy zębach 21 i 22. Dziąsło brzeżne po zakończeniu leczenia znajduje się 1 mm dowierzchołkowo względem granicy szkliwno-cementowej. Jednak, co niezwykle istotne, w ramach pokrywania recesji dokonano również poszerzenia strefy dziąsła zrogowaciałego.

Wnioski

Leczenie recesji w większości przypadków wymaga zastosowania wolnych przeszczepów tkanki łącznej, gdyż ich wykorzystanie daje największe prawdopodobieństwo całkowitego pokrycia odsłoniętej powierzchni korzenia i poszerzenia strefy dziąsła skeratynizowanego. Obecnie idealnym materiałem augmentacyjnym dla tkanek miękkich wydają się autologiczne przeszczepy łącznotkankowe. Pokrywanie recesji i augmentacja dziąsła metodą tunelową są sprawdzonym rozwiązaniem dla uzyskania zadowalającego efektu estetycznego. Dodatkowo zabiegi te charakteryzują się lepszą prognozą dłu-goczasową, ponieważ przekształcenie cieńszego w grubsze dziąsło może przyczynić się do stabilizacji tkanek miękkich w obszarze brzeżnym i tym samym do zredukowania ryzyka nawrotu po pokryciu recesji.

Poradnia Periodontologii, NZOZ Pro-Med
Poznań, ul. Słowackiego 8

Piśmiennictwo

1. Zuhr O., Hurzeler M.: Plastyczno-estetyczna chirurgia periodontologiczna i implantologiczna. Wyd. 1, Wy...