Wykorzystanie aparatu twin-block w leczeniu poszczególnych wad zgryzu

Po zakończeniu leczenia aparatem konieczne jest zastosowanie górnego, zdejmowanego aparatu z równią pochyłą. Dolny aparat na tym etapie jest odkładany, a płaszczyzny nagryzowe usuwane, aby umożliwić dalsze wyrzynanie zębów bocznych do pełnego kontaktu. Równia pochyła powinna sięgać aż do kłów dolnych. Jej zadaniem jest utrzymanie położenia siekaczy. Nie może przy tym zaburzać mowy, dlatego wymodelowanie jej powinno być bardzo dokładne. Zęby boczne górne i dolne uzyskują kontakt w ciągu 4-6 miesięcy.

Leczenie wady klasy II podgrupy II

Pacjentów z tyłozgryzem i przechylonymi siekaczami charakteryzuje łagodna klasa II szkieletowa, z poziomym wzorcem wzrostu i dobrze ukształtowanymi policzkami. W leczeniu tego typu wady wymaga się minimalnego wysunięcia żuchwy, dzięki któremu zostaną skorygowane stosunki przednio-tylne.

Standardowa konstrukcja podwójnego bloku ma sprężyny przylegające do podniebiennej powierzchni siekaczy górnych, co powoduje ich wychylenie. Dzięki temu przesunięciu zębów siecznych górnych możliwe jest przemieszczenie żuchwy do dołu i do przodu. Aby ułatwić wyrzynanie zębów bocznych i zmniejszyć wielkość nagryzu pionowego, należy w tym samym czasie wypiłowywać płaszczyzny nagryzowe płyty górnej.

Skuteczny w leczeniu wady klasy II podgrupy II jest również podwójny blok strzałkowy. Ma on dwie śruby w płycie górnej umieszczone na podniebieniu w kierunku strzałkowym, które mają za zadanie wysuwanie zębów przednich górnych. Śruby te powinny być tak ustawione, aby oprócz wysuwania zębów przednich cofały zęby boczne górne wzdłuż linii łuku zębowego. Ważne jest, aby śruby były ustawione dokładnie poziomo. W przeciwnym wypadku przy przechylonych śrubach może dojść do przemieszczenia zębów górnych przednich ku doło...