Leczenie wady szkieletowej klasy III z zastosowaniem zakotwienia szkieletowego w żuchwie i szczęce oraz elastycznych wyciągów międzyszczękowych – opis przypadku
- 13-letni chłopiec z odwróconym nagryzem poziomym i retrognacją szczęki został skierowany do leczenia ortodontycznego.
- W wywiadzie nie ujawniono żadnych innych problemów zdrowotnych, w szczególności chorób układowych, które mogłyby interferować z leczeniem ortodontycznym.
- W wywiadzie stomatologicznym stwierdzono brak drugiego górnego zęba trzonowego po stronie lewej oraz obecność nadliczbowego zęba, położonego od strony podniebiennej pomiędzy pierwszym trzonowcem i drugiego przedtrzonowcem szczęki po stronie lewej.
Streszczenie: Wprowadzenie. Wada szkieletowa klasy III jest jedną z najtrudniejszych w leczeniu wad zgryzu. U około 40% pacjentów z wadą klasy III główną przyczyną problemu jest dotylne położenie (retrognacja) szczęki, a u większości leczenie ortopedyczno-ortodontyczne i/lub chirurgiczne obejmuje pewien rodzaj doprzedniego przemieszczenia szczęki. Cel. Celem niniejszej pracy kazuistycznej było opisanie metody leczenia pacjenta z retrognacją szczęki i rozbieżnością szkieletową klasy III przy użyciu zakotwienia szkieletowego w żuchwie i szczęce oraz elastycznych wyciągów międzyszczękowych. Opis przypadku. 13-letniego chłopca z retrognacją szczęki i prognatyzmem żuchwy leczono z wykorzystaniem minipłytek ortodontycznych. Dwie minipłytki wszczepiono w okolicy kłów żuchwy, a dwie inne w obszar grzebieni podjarzmowych szczęki. Między minipłytkami zastosowano elastyczne wyciągi międzyszczękowe klasy III. Wyniki. Po ośmiu miesiącach leczenia ortopedyczno-ortodontycznego kąt ANB wzrósł o 4,1° i osiągnięto idealny nagryz poziomy i pionowy. Uzyskano wzrost kąta płaszczyzny żuchwy o 2,1° oraz obrót płaszczyzny podniebiennej [...]
