Leczenie zespołowe przodożuchwia morfologicznego

U takich pacjentów konieczne jest przeprowadzenie leczenia ortognatycznego polegającego na zintegrowanym leczeniu chirurgicznym i ortodontycznym. Przywraca ono prawidłowe funkcje fizjologiczne i estetykę wyglądu twarzy. W celu zniwelowania dysproporcji związanych z nieprawidłowym wzrostem kości twarzowej części czaszki niezbędne jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego, który najczęściej związany jest z osteotomią jedno- i/lub dwuszczękową. Osteotomia to nazwa procedury chirurgicznej polegająca na przecięciu i ustawieniu w nowym położeniu kości szczęk: szczęki (górna szczęka) i żuchwy (dolna szczęka). O rodzaju zabiegu decyduje tzw. klasa szkieletowa, która mówi nam, czy pacjent ma „cofniętą bródkę”, czy też jest ona „wysunięta do przodu”. Mówimy wówczas o zaburzeniach w wymiarze przednio-tylnym. W przypadku niektórych wad konieczne jest przeprowadzenie zabiegu dwuszczękowego obejmującego zarówno szczękę, jak i żuchwę. Zabiegi ortognatyczne przeprowadzamy najczęściej u pacjentów dorosłych, z zakończonym okresem rozwojowym kośćca.

Opis przypadku

Pacjentka, lat 16, zgłosiła się do naszej przychodni z powodu zbyt długiej żuchwy oraz braku możliwości żucia i odgryzania pokarmów (najczęstsze przyczyny zgłaszania się pacjentów z wadą gnatyczną to: zaburzenie proporcji w rysach twarzy, zaburzenia relacji zębowych – nasilone wady zgryzu, dolegliwości bólowe ze strony stawu skroniowo-żuchwowego, problemy z żuciem, problemy z artykulacją, bezdech nocny – zaburzenia oddychania, brak akceptacji wyglądu własnej twarzy – zaburzenia psychologiczne). W ramach diagnostyki ortodontycznej przeprowadzono badanie kliniczne z fotografiami zewnątrz- i wewnątrzustnymi, analizę modeli analogowych i cyfrowych oraz badanie rtg. (ocenę OPG, cefalogramu i zdjęcia PA). Planowanie leczenia jest integralną i niezbędną częścią całego pro...