Leczenie zgryzu otwartego szkieletowego z wykorzystaniem tymczasowego wewnątrzustnego zakotwienia szkieletowego. Opis przypadku

Pacjenta skierowano ponownie na konsultację chirurgiczną. Ze względu na znaczną intruzję zębów trzonowych górnych oraz domknięcie zgryzu zespół chirurgiczny podjął decyzję o odstąpieniu od zabiegu impakcji szczęki, który w omawianej sytuacji stał się zbędny. Ostatecznie zaplanowano wykonanie wyłącznie zabiegu typu BSSO w żuchwie w celu jej wysunięcia. W pooperacyjnej fazie leczenia uzyskano prawidłowe zaguzkowanie w odcinkach bocznych i detale estetyczne w odcinku przednim. Jako retencję zastosowano aparat blokowy z bocznymi płaszczyznami nagryzowymi w celu kontroli pionowej zębów trzonowych oraz uwolnionymi z akrylu zębami siecznymi. Około szóstego miesiąca fazy retencyjnej zaobserwowano nawrót stłoczeń górnych zębów siecznych. W celu ich uszeregowania, do powierzchni podniebiennej zębów przyklejono – za pomocą materiału kompozytowego typu flow – łuk niti o średnicy 0,012 cala. W efekcie zęby zostały ponownie uszeregowane, a przyklejony drut pełni obecnie funkcję aparatu retencyjnego.

Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii ORTODONCJA W PRAKTYCE

Dyskusja

Zgryz otwarty szkieletowy ze względu na złożoną etiologię i wysokie prawdopodobieństwo wznowy jest jedną z najtrudniejszych w leczeniu wad zgryzu. W zależności od rozmiaru wady oraz wieku pacjenta lekarz ma do dyspozycji różnego rodzaju możliwości terapeutyczne, które można podzielić na: ortopedyczne, ortodontyczne oraz ortodontyczno-chirurgiczne. W ogólnym ujęciu do leczenia wyłącznie ortodontycznego predysponują: niewielkie nasilenie wady oraz zachowana estetyka profilu. Fundamentalnym celem takiej terapii jest zmniejszenie wysokości zębowo-wyrostkowej w bocznychsegmentach łuków zębowych ...