Własne obserwacje dotyczące stosowania polskiego lasera diodowego do leczenia ziarniniaka szczelinowatego jako element postępowania przedprotetycznego

W leczeniu konieczne jest w pierwszej kolejności wyeliminowanie czynnika drażniącego, co zwykle powoduje ograniczenie stanu zapalnego i zmniejszenie ogniska chorobowego zmiany. Leczenie z wyboru polega na chirurgicznym wycięciu ziarniniaka szczelinowatego (1, 5, 8, 9).

W chirurgicznym przygotowaniu do leczenia protetycznego dysponujemy techniką wycięcia zmian patologicznych i zaopatrzenia rany operacyjnej, często elektrochirurgicznym usunięciem za pomocą noża elektrycznego oraz od kilku lat wykorzystuje się metody laserowe. Metody chirurgiczne są najbardziej rozpowszechnionymi, tradycyjnymi, najstarszymi i najprostszymi metodami leczenia, które mają wiele zalet, ale nie są pozbawione wad. Największą zaletą tych metod jest wytwarzany ostry i czysty brzeg rany podczas cięcia, co umożliwia histopatologiczną ocenę brzegów rany. Podstawową wadą metody tradycyjnej jest brak kontroli krwawienia z rany. Ciągły przepływ krwi zalewający pole operacyjne utrudnia kontrolę opracowywanych tkanek (2, 3, 4).

Zasady laseroterapii i elektrochirurgii polegają na termicznym zamknięciu tkanki patologicznej i opracowywaniu rany. Elektrochirurgia jest metodą kontrolowanej, precyzyjnej aplikacji ciepła w głąb tkanek miękkich w celu uzyskania cięcia, osiągniętego dzięki specjalnie zaprojektowanym elektrodom. Lasery diodowe to urządzenia o wysokiej mocy, w których ciałem laserującym jest półprzewodnik, czyli dioda. Energia w postaci światła oddziałującego bezpośrednio na tkanki jest dostarczana za pomocą systemu światłowodowego składającego się z elastycznego światłowodu podłączonego bezpośrednio do diod lasera (6, 7).

Zarówno elektrochirurgia, jak i metoda laserowa znalazły szerokie zastosowanie w chirurgii jamy ustnej, są jednak pewne przeciwwskazania w zastosowaniu tych technologii. Zaletą elektrochirur...