Dr n. med. Magdalena Kubicka-Musiał: Periodontologia ma się świetnie

Jak powinna wyglądać szeroko zakrojona profilaktyka periodontologiczna i jakie grupy pacjentów należałoby nią objąć? Do jakiego momentu mówimy o profilaktyce periodontologicznej, a kiedy wkraczamy w zakres leczenia?

Leczenie chorób przyzębia, które należą do wieloczynnikowych i przewlekłych, jest długotrwałe i kosztowne. Dlatego lepiej jest zapobiegać chorobie, niż ją leczyć. Działania profilaktyczne należy kierować zarówno do osób ze zdrowym przyzębiem, jak i z chorobowo zmienionym. Profilaktykę pierwszorzędową prowadzimy w stosunku do ludzi ze zdrowym przyzębiem i powinna ona polegać na edukacji, motywacji i kształceniu prawidłowych nawyków higienicznych, dietetycznych oraz na walce z czynnikami mającymi wpływ na choroby przyzębia, tj.: nikotynizm, stres i otyłość. Profilaktyka drugorzędowa kierowana jest do pacjentów z zapaleniem dziąseł i jej celem jest wczesne rozpoznanie choroby oraz podjęcie skutecznego leczenia poprzez: skaling, eliminację czynników jatrogennych i rehabilitację narządu żucia. Ostatnia profilaktyka trzeciorzędowa dotyczy pacjentów z zapaleniem przyzębia i jej cele to: systematyczne leczenie, zapobieganie nawrotom i powikłaniom oraz przestrzeganie wizyt kontrolnych w fazie podtrzymującej leczenia. Szczególną opieką profilaktyczno-periodontologiczną należy objąć pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, do których należą: młodzież w okresie pokwitania, kobiety w ciąży, chorzy na cukrzycę 1. i 2. typu, u których poziom hemoglobiny glikowanej jest większy lub równy 7%, pacjenci po przeszczepach narządów, osoby z chorobami sercowo-naczyniowymi. Badania kliniczne dowodzą również, że nikotynizm, otyłość i stres mogą zaostrzać przebieg choroby przyzębia oraz pogorszyć odpowiedź na leczenie periodontologiczne. Pacjenci z grupy wysokiego ryzyka powinni być leczeni przez specjalistów periodontologów.

...