Materiały stosowane do zamykania perforacji. Przegląd piśmiennictwa

W przypadku niezamierzonego połączenia tkanek zęba z ozębną na dużym obszarze zaleca się zastosowanie gąbki kolagenowej jako całkowicie resorbowalnego kontrolera ilości wtłaczanego materiału. Dodatkowo ma ona działanie hemostatyczne. Przy perforacjach pozostawionych bez odpowiedniego zaopatrzenia przez długi czas wskazane jest użycie matrycy kolagenowej z metronidazolem, która zadziała przeciwbakteryjnie na zgromadzone drobnoustroje, w dużej mierze beztlenowce. W połączeniu z dokładnym oczyszczeniem komory, korzenia, a zwłaszcza miejsca perforacji, pozwoli to zwiększyć szanse na powodzenie podjętej próby leczenia. Przedstawione metody wymagają dalszych badań w celu ukazania długofalowych rezultatów klinicznych (8).

Aktualnie wielu lekarzy dentystów uznaje MTA za złoty standard w leczeniu perforacji (9).

Biodentine

Materiał Biodentine jest dostępny na rynku od około 12 lat. Stworzono go, aby zastępował utraconą na skutek rozwoju procesów próchnicowych czy też urazów zębinę. W jego skład wchodzą: krzemian wapnia, tlenek cyrkonu (środek kontrastujący), węglan wapnia, chlorek wapnia oraz polimer. Występuje w formie proszek-płyn. Mieszanie preparatu odbywa się mechanicznie, przy udziale wstrząsarki. Do głównych zalet Biodentine należy jego czas wiązania, który wynosi około 9-12 minut (3, 4). Drobnoziarnista budowa biomateriału sprawia, że wykazuje on uszczelnienie umożliwiające uzyskiwanie pozytywnych efektów leczenia. Zawarty w składzie tlenek cyrkonu zapewnia stabilność materiału, minimalizując ryzyko jego wypłukiwania oraz odpowiada za bardzo ważną diagnostycznie cechę Biodentine, czyli brak przepuszczalności dla promieni rentgenowskich. W licznych badaniach klinicznych założony materiał nie powodował przebarwień zębów. Należy zaznaczyć, że cechuje go nisk...