Mikrodoncja – opisy przypadków i leczenie

Przypadek drugi

Pacjentka M.P., lat 25 lat, zgłosiła się w celu leczenia ortodontycznego. Rozpoznano u niej mikrodoncję zębów 12 i 22 (ryc. 13) oraz brak zęba 15. Zgryz krzyżowy po stronie lewej przyczynił się do dewiacji żuchwy, co spowodowało lewostronne przemieszczenie linii środkowej łuku dolnego. W pierwszej fazie leczenia ortodontycznego wyeliminowano zgryz krzyżowy i ustawiono prawidłowo zęby 12 i 22 (ryc. 14a-b). Podjęto decyzję o wykonaniu tymczasowej odbudowy zębów 12 i 22 materiałem kompozytowym, której kolor dobrano za pomocą urządzenia Spectro Shade. Ze względu na zaburzoną szerokość korony zęba 11 wymieniono w nim wypełnienie, tak by przywrócić proporcję w stosunku do zdrowego zęba 21 (ryc. 15-16). W następnych miesiącach zamknięto szpary międzyzębowe w odcinku przednim (ryc. 17, 18). Leczenie kontynuowano, mezjalizując kły.

Przypadek trzeci

Pacjentka M.A., lat 24, zgłosiła się z powodu asymetrii wargi górnej. Przyczyną tego stanu był ząb dodatkowy 12 (w dalszej części opisu nazwany zębem 12 bis), który zaburzył tor wyrzynania zęba 13 i skierował go do przedsionka. Na podstawie pantomogramów stwierdzono, że zęby 12 i 12 bis nie są ze sobą zrośnięte (ryc. 19). Triady w segmentach bocznych były zachowane, nie stwierdzono ani węzłów urazowych, ani przedwczesnych kontaktów. Pomiarów szerokości zębów (tab. 1) dokonano na modelach gipsowych wykonanych przed leczeniem (ryc. 20).