Minimalnie inwazyjna implantacja – współczesne poglądy

Dyskusja

Wybór właściwego miejsca implantacji jest sprawą pierwszorzędową w chirurgii bezpłatowej. Umożliwia uniknięcie naruszenia ważnych struktur anatomicznych lub ich chirurgicznego przemieszczenia. Uwarunkowaniami dla miejsca implantacji są: szerokość, długość i wysokość adekwatna do rozmiaru planowego wszczepu, a w przypadku ich braku – sposobność przeprowadzenia augmentacji kości, a także odpowiedni zakres bezpieczeństwa od struktur anatomicznych, takich jak splot naczyniowo-nerwowy (12). Dziąsło przyczepione powinno być co najmniej 4 mm od wolnego brzegu dziąsłowego i co najmniej 2 mm po stronie policzkowej i językowej (13). Brak dziąsła właściwego może być uzupełniony zabiegiem augmentacji. Właściwa szerokość pasma dziąsła nieruchomego wspiera implant i zapobiega zapaleniu tkanek okołowszczepowych, które mogą doprowadzić do niepowodzenia implantacji. Odpowiednia gęstość kości jest szczególnie ważna w procesie początkowej stabilizacji implantu (12).

Oceniając długość i wysokość wyrostka zębodołowego, dr Dennis Flanagan zasugerował trzystopniową klasyfikację bone site. 1 klasa: szerokość bone crest większa niż 5 mm; 2 klasa: bone crest wynosi 2-5 mm; 3 klasa: szerokość mniejsza niż 2 mm. W zależności od danej klasy zalecane jest odmienne postępowanie implantacyjne. Dr Dennis Flangan opracował technikę pozwalającą odwzorować kontur brzegu wyrostka zębodołowego. Procedura ta polega na pobraniu wycisku szybkowiążącą masą polisiloksanową obu łuków na wysokości planowanej implantacji. Po usunięciu z jamy ustnej masy mierzona jest długość pola implantacji, a następnie zostaje ona przepołowiona w kierunku przedsionkowo-językowym za pomocą skalpela. Dziąsłowa przestrzeń międzyokluzyjna jest zmierzona i dodana do grubości dziąsła, aby uzyskać odpowiednią geometrię, co najmniej 5 mm, umożliwiającą z...