Nadliczbowe zęby środkowe – mesiodens. Obserwacje własne

Budowa anatomiczna i morfologia mesiodensów jest zróżnicowana. Spotykane są mesiodensy, które kształtem, wielkością i rozmiarem podobne są do górnych siekaczy centralnych. Są to postacie eumorficzne. W wielu przypadkach mesiodensy przyjmują postać dysmorficzną, w znaczący sposób odbiegając pod względem kształtu i rozmiaru od siekaczy. Przyjmują wtedy formę stożkowatą, guzowatą lub naśladują zęby trzonowe. Postać dysmorficzna jest częściej spotykana (4, 13).

Najczęściej mesiodens wykrywany jest przypadkowo w okresie wymiany uzębienia mlecznego na stałe. Mesiodensy mogą być przyczyną różnych nieprawidłowości, tj.: utrudnionego wyrzynania stałych zębów siecznych w szczęce, zatrzymania siekacza szczęki, diastemy, rotacji, wychylenia i przechylenia górnych siekaczy oraz cyst. Nieprawidłowości w kolejności wyrzynania siekaczy górnych lub pojawienie się w jamie ustnej zębów pośrodkowych – mesiodensów, jest najczęstszą przyczyną zgłaszania się pacjentów do leczenia stomatologicznego (10, 14).

Cel pracy

Celem pracy była ocena nieprawidłowości dotyczących zębów pośrodkowych, tzw. mesiodensów, u dzieci operowanych w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej i Gabinecie Specjalistycznym Primadent w Rzeszowie w okresie ostatniego pięciolecia.

Materiał i metody

Na podstawie retrospektywnej analizy dokumentacji medycznej 83 pacjentów leczonych chirurgicznie w znieczuleniu ogólnym w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej i Gabinecie Specjalistycznym Primadent w Rzeszowie w latach 2014-2019 dokonano oceny klinicznej zębów. Kryteria doboru puli pacjentów obejmują pacjentów między 6. a 13. rokiem życia, którzy nie mieli w historii wcześniejszej ek...