Obciążenie układu ruchu u stomatologów

Z analizy czasów trwania pozycji ciała ze skręceniem głowy i tułowia wynika, że czasy te (zarówno globalne dla całej zmiany roboczej, jak i zakresy trwania) są na specjalistycznych stanowiskach pracy porównywalne (ponad 60% czasu pracy). W przypadku lekarzy pracujących w przychodniach rejonowych całkowity czas utrzymywania pozycji tego rodzaju jest o ponad godzinę dłuższy. Znaczne różnice obserwuje się natomiast dla czasów utrzymywania rąk na wysokości powyżej stawu ramieniowego, co wynika z ogólnego charakteru stanowisk pracy – na stanowiskach stomatologii zachowawczej i protetyki pracę wykonuje się w pozycji siedzącej, podczas gdy chirurdzy pracują na stojąco. I w tym przypadku lekarze pracujący w przychodniach rejonowych wykazują konieczność dłuższego (o ok. godzinę) utrzymywania pozycji ciała tego typu (ponad 60% czasu pracy) niż ich koledzy – lekarze specjaliści.

Praca lekarzy stomatologów wykonujących czynności zawodowe na badanych stanowiskach powoduje duże obciążenie układu ruchu (w szczególności mięśni kończyn górnych, grzbietu oraz szyi), przede wszystkim z powodu długotrwałego utrzymywania skręconej pozycji ciała – w przypadku stomatologów rejonowyc...