Ochrona dentysty jako konsumenta przy zawieraniu umów

W Polsce obowiązuje zasada swobody zawierania umów, na którą składają się cztery elementy, tj.:

• swoboda w zawieraniu umowy (czy zostanie ona zawarta),
• swoboda w wyborze kontrahenta (z kim zostanie zawarta),
• swoboda w kształtowaniu treści umowy (jaka będzie jej treść),
• swoboda w wyborze formy zawarcia umowy (wyjątki stanowią np. sprzedaż nieruchomości – tu jest konieczna forma aktu notarialnego).

Podstawowe ograniczenia swobody umów to: przepisy, natura umowy, umowy konsumenckie, wzorce umowne. Umowy dzielą się przede wszystkim na:

• nazwane – czyli uregulowane w Kodeksie cywilnym lub innych ustawach (np.: sprzedaż, przewóz, zlecenie, pożyczka, najem),
• nienazwane – czyli tworzone na zasadzie swobody umów (np. franczyza, factoring).

Specyficznym rodzajem umowy jest umowa przedwstępna (art. 389-390 k.c.), którą dentysta może zawrzeć np. kupując mieszkanie na rynku wtórnym, jeżeli nie ma od razu pieniędzy na zapłatę, a chce zabezpieczyć sobie zakup konkretnego lokalu. Umowa przedwstępna to taka, w której jedna strona lub obie strony zobowiązują się do zawarcia w przyszłości oznaczonej umowy (tj. umowy przyrzeczonej), która powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona nie został uzgodniony, powinna ona zostać zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia. Jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, ż...