Odbudowa wrodzonego braku siekacza bocznego za pomocą kompozytowego mostu adhezyjnego wzmacnianego włóknem szklanym – opis przypadku

U pacjentów wymagających uzupełnienia braku zębowego w pierwszej kolejności należy rozważyć możliwość wszczepienia implantu z następczą odbudową koroną protetyczną przykręcaną lub cementowaną. Jest to postępowanie, które eliminuje konieczność szlifowania zębów sąsiadujących z luką i zapewnia najbardziej funkcjonalne odtworzenie ciągłości łuku zębowego, a dzięki możliwościom współczesnych metod regeneracji tkanek miękkich i materiałów protetycznych zapewnia najlepsze efekty estetyczne. Jednak ograniczeniami tej metody leczenia bywają nieodpowiednia morfologia i zła jakość kości, niekiedy konieczność przeprowadzania dodatkowych zabiegów chirurgicznych i periodontologicznych przygotowujących miejsce do wszczepu, które dodatkowo wydłużają czas leczenia i znacząco podnoszą jego koszty. Wszczepy mogą być stosowane dopiero po zakończeniu rozwoju kostnego pacjenta, więc u pacjentów młodocianych istnieje konieczność czasowego zaopatrzenia braku innym rodzajem uzupełnienia.

Kolejną metodą jest wykorzystanie klasycznych mostów jedno- lub dwubrzeżnych wykonanych z materiałów jednolitych (takich jak ceramika np. na bazie dwukrzemianu litu lub tlenku cyrkonu) lub złożonych (metalowo-porcelanowych, ceramicznych na podbudowie z tlenku cyrkonu wykonanych w technice CAD/CAM). Jednak postępowanie w typrzypadku jest obarczone koniecznością znacznego zębów filarowych, wymagającego utraty nawet do 70% twardych tkanek zęba. Prace tego typu odznaczają się dobrą lub bardzo dobrą estetyką, w zależności od użytych materiałów. Ograniczeniami bywają warunki miejscowe między innymi: nieodpowiednie rozmieszczenie zębów filarowych, brak ich równoległości, niekorzystny stosunek proporcji korony klinicznej do korzeni czy też zbyt rozległa luka do uzupełnienia protetycznego tego typu.

Mosty adhezyjne stanowią nieco odmienny rodzaj uzupełnienia protetycznego, które od...