Odporność korozyjna drutów chromowo-niklowych stosowanych w stomatologii

Wyniki badań i ich omówienie

Badania potencjostatyczne dla przyłożonych wartości potencjałów E = E_kor + OmV w przypadku drutu miękkiego (Φ 0,4 mm) wykazały stopniowy spadek gęstości prądu wraz z upływem czasu. Podobną tendencję zaobserwowano w przypadku drutu średnio twardego (Φ 0,9 mm), natomiast drut twardy (Φ 0,9 mm) wykazywał najmniejszy spadek gęstości prądu pasywnego. W przypadku badań galwanostatycznych dla przyłożonych wartości gęstości prądu I = I_kor + OmV druty miękki i średnio twardy wykazywały szybki wzrost wartości potencjału wraz z upływem czasu, natomiast w przypadku drutu twardego następował szybki spadek wartości potencjału, po czym jego równie szybki wzrost. Wyniki badań potencjostatycznych oraz galwanostatycznych we wszystkich poddanych ocenie drutach dentystycznych świadczą o skłonności tych materiałów do samorzutnej pasywacji ich powierzchni w roztworze sztucznej śliny, co można uznać za zjawisko korzystne.

Wyniki badań potencjodynamicznych wykazały, że wszystkie trzy rodzaje drutów dentystycznych charakteryzują się niską wartością gęstości prądu korozyjnego, dużą wartością oporu polaryzacji oraz wąskim zakresem pasywnym.

Mikroanaliza rentgenowska powierzchni drutów chromowo-niklowych wykonana przy pomocy elektronowego mikroskopu skaningowego Hitachi S3400 N wykazała, że na powierzchni wszystkich próbek obecne są pierwiastki pochodzące z roztworu korozyjnego. W dość licznie występujących wżerach zaobserwowano produkty korozji, którymi były głównie chlorki (ryc. 1-3). Można zatem przypuszczać, że zaobserwowana korozja ocenianych drutów dentystycznych ma charakter selektywny, ...