Opóźnione wyrzynanie zęba stałego siecznego szczęki spowodowane zębem przetrwałym i nadliczbowym

Omówienie

Küchler i wsp. (7) oraz inni (8) są zdania, że zęby nadliczbowe są przyczyną opóźnionego wyrzynania zębów górnych siecznych oraz dotyczą wąskiego odcinka łuku zębowego. Powyżej cytowani autorzy zauważyli częstsze ich występowanie w szczęce niż w żuchwie, głównie w odcinku przednim, co jest zgodne z naszą obserwacją. Bowiem w omawianym przez nas przypadku przyczyną opóźnionego wyrzynania zęba stałego były: przetrwały ząb mleczny, ząb nadliczbowy z torbielą zawiązkową. Przetrwały ząb mleczny (dens persistens), pozostając w wyrostku zębodołowym szczęki, utrudniał prawidłowe formowanie wyrostka zębodołowego szczęki po stronie prawej w odcinku przednim, co spowodowało zatrzymanie zęba stałego 11, podobnie jak ząb nadliczbowy (dens suplementarii).

W celu określenia umiejscowienia zęba zatrzymanego 11 wykorzystano klasyfikacje wg Mloska i wsp. (1), stwierdzając położenie głębokie, gdyż korona zatrzymanego zęba rzutowała się powyżej wierzchołków zębów sąsiednich.

Różyło (9) za najczęstsze przyczyny występowania zębów zatrzymanych u dzieci wymienia przebyte urazy w dzieciństwie, czego nie stwierdzono w wyżej opisanym przypadku. Do innych czynników mających wpływ na opóźnione wyrzynanie należą: obecność zębów nadliczbowych lub reinkluzja zębów mlecznych, brak miejsca w wyrostku zębodołowym oraz przetrwałe zęby mleczne, co potwierdza opisany przez nas przypadek dziecka.

Należy podkreślić konieczność wykonywania zdjęcia rentgenowskiego w celu prawidłowego rozpoznania i leczenia, dlatego zaleca się wykonywanie zdjęć pantomograficznych u dzieci od szóstego roku życia corocznie ze względu na obecność zębów nadliczbowych oraz innych przyczyn utrudniających wyrzynanie.