Ortodontyczna pionizacja drugich zębów trzonowych w żuchwie – przegląd współczesnej wiedzy

Zęby zatrzymane występują najczęściej w obrębie trzecich zębów trzonowych, kłów w szczęce, centralnych siekaczy, a także drugich zębów przedtrzonowych w żuchwie. Jak podają Grover i Norton w swoich badaniach, zaburzenia położenia drugich trzonowców żuchwy są raczej rzadkie, w ogólnej populacji stanowią jedynie 0,03-2% wszystkich zatrzymanych zębów (1). Jednak pochylenie drugich zębów trzonowych to częsty i trudny do rozwiązania kliniczny problem w codziennej praktyce stomatologicznej. Stanowi to wyzwanie dla leczenia zarówno ortodontycznego, jak i przedprotetycznego. Najczęściej temu zjawisku towarzyszy przedwczesna utrata poprzedzającego zęba trzonowego. Wielu autorów za przyczyny podaje także: nieadekwatną długość trzonu żuchwy, zbyt duże wymiary zębowe, przedwczesną erupcję trzeciego trzonowca w żuchwie, a także, jako najrzadszą (2-3% pacjentów ortodontycznych), mezjalny tor wyrzynania drugiego trzonowca (2). Nieprawidłowe położenie omawianych zębów może powodować liczne problemy, w szczególności przed planowanym leczeniem implantoprotetycznym. Próchnica zębów, zewnętrzna resorpcja korzenia pierwszego trzonowca i problemy okluzyjne to tylko nieliczne powikłania, na jakie zwracają uwagę badacze (3). Zachrisson podaje także, że statut periodontologiczny wokół zęba może być silnie zaburzony z powodu stanów zapalnych i prowadzić do powstawania kieszeni dziąsłowych, a w konsekwencji do utraty kości brzeżnej (4). Najlepszym okresem leczenia wyżej wymienionego problemu jest wiek 11-14 lat, kiedy to korzeń drugiego trzonowca żuchwy nie jest jeszcze w pełni wykształcony.

Sprawdź produkty STOMATOLOGICZNE dostępne na dlaspecjalistow.pl

Celem pracy jest przybliżenie czytelnikowi najnowszych metod pionizacji dolnych drugich...