Protokół leczenia ortodontycznego wady klasy II z zastosowaniem miniimplantów u pacjentki specjalnej troski

Rodzicom przedstawiono propozycję leczenia obejmującą ekstrakcję trzecich zębów trzonowych górnych (18 i 28) i pierwszych przedtrzonowców górnych (14 i 24), nawet w obecności wzrostu poprzecznego, zakładając, że przestrzeń wypełnią obecnie stłoczone zęby i że retrakcja kwadrantu przedniego będzie niewielka, nie pogłębiając nagryzu poziomego. Rodzice jednak nie zgodzili się na tę opcję z powodu zbyt dużej liczby potrzebnych ekstrakcji i potencjalnego braku współpracy ze strony pacjentki w trakcie tego leczenia. Drugą opcją, zaakceptowaną przez rodziców, była dystalizacja za pomocą aparatu Pendulum z zastosowaniem zakotwienia szkieletowego w postaci miniimplantów. Umożliwiało to osiągnięcie głównych celów leczenia: dystalizację pierwszych zębów trzonowych górnych z dążeniem do uzyskania zgryzu klasy I oraz poprawę estetyki uzębienia i twarzy.

Leczenie składało się z kilku etapów. Po pierwsze, w znieczuleniu miejscowym (2-proc. chlorowodorek lidokainy z 1:50 000 wodorowinianu norepinefryny) usunięto zęby 18 i 28; następnie w podniebieniu twardym osadzono 2 miniśruby tytanowe (SIN, Brazylia) o średnicy 1,6 cm i długości 8 mm, nierównolegle do siebie. Następnie wykonano wycisk alginatowy i na tej podstawie wykonano element kotwiący Pendulum, mocując aparat za pomocą żywicy światłoutwardzalnej (ryc. 3a-e).

Po upływie miesiąca od rozpoczęcia dystalizacji pierwszych zębów trzonowych górnych zamocowano na łuku górnym i dolnym aparaty stałe systemu Rotha (Iceram, Orthometric, Brazylia) o slocie zamka 0,022’’ × 0,0028” z łukami NiTi Flexy Super Elastic (Orthometric) 0,014”. Na zębie 22 nie zamocowano zamka z powodu braku miejsca w łuku zębowym (ryc. 4a-d). W piątym miesiącu leczenia pierwsze trzonowce znajdowały się w klasie I, z zaznaczonym torkiem dopoliczkowym (ryc. 4a-d), a stłoczenie zarówno w łuku ...