Pacjent z chorobą zakaźną w gabinecie stomatologicznym

Objawami gruźlicy są: kaszel, duszność, krwioplucie, gorączka, nadmierne pocenie w okresie nocnym, spadek masy ciała, złe samopoczucie (6). Profilaktyka gruźlicy polega na szybkim wykrywaniu źródeł zakażenia, izolacji osób chorych prątkujących oraz szczepieniu BCG. Jednakże należy podkreślić, że szczepienie BCG ogranicza najcięższe postacie zachorowania na gruźlicę prosówkową i gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (1). Ludzie chorzy na gruźlicę podlegają przymusowemu leczeniu, a osoby w okresie prątkowania oraz podejrzane o prątkowanie – obowiązkowej hospitalizacji (7). Sytuacja epidemiologiczna gruźlicy jest stabilna, jednakże należy podkreślić, że nadal stanowi ona zagrożenie dla zdrowia personelu medycznego oraz prowadzi do powstania chorób zawodowych. W analizowanym okresie najwięcej zachorowań zgłoszono w 2011 roku (było ich wówczas 8478). Dane dotyczące zachorowań na gruźlicę w 2015 roku na dzień przygotowywania artykułu były jeszcze niedostępne (10). W związku z tym, że pacjent może być zakaźny dla otoczenia, pomimo braku objawów klinicznych, konieczne jest zastosowanie profilaktyki polegającej na utrzymaniu odporności organizmu personelu i zastosowaniu środków ochrony indywidualnej (w tym masek).

Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest chorobą wywoływaną przez uszkadzający wątrobę wirus HBV należący do rodziny Hepadnaviridae. Zarówno rezerwuar czynnika, jak i źródło zakażenia stanowi człowiek. Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą krwi, możliwa jest też droga płciowa (4). Okres wylęgania wynosi od 28 do 180 dni. Zakażenie objawowe rozwija się u około 50% zakażonych. Początek choroby może być skąpoobjawowy. Pojawiają się: objawy grypopodobne, rzekomoreumatyczne, brak łaknienia, nudności, zażółcenie powłok skórnych. U części chorych WZW B przechodzi w stan przewlekły, który prowadzi do marskości wątroby i pierwotnego raka wątroby. Profilaktyka ...