Pacjent z depresją w gabinecie stomatologicznym w czasie pandemii COVID-19

Jeżeli pacjent odpowie twierdząco na chociaż jedno pytanie, wskazana jest krótka rozmowa informująca, czym jest depresja, jakie są sposoby jej leczenia oraz gdzie można się udać po pomoc. Udowodniono, iż zarówno farmakoterapia, jak i psychoterapia, stosowane razem, jak i osobno, stanowią najefektywniejsze rodzaje terapii w leczeniu depresji (25).

W badaniu wewnątrzustnym u pacjentów z zaburzeniem depresyjnym można zaobserwować wzrost intensywności próchnicy, nagromadzenie płytki bakteryjnej i kamienia nazębnego, stan zapalny dziąseł oraz przyzębia (26). U pacjentów zmagających się z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi stwierdza się trzykrotnie częściej bezzębie oraz 6,2 razy wyższy wskaźnik PUW u pacjentów uzębionych w porównaniu z osobami zdrowymi (27). Przyczyną takiego stanu zdrowia jamy ustnej są czynności behawioralne związane z zaniechaniem codziennej higieny jamy ustnej oraz wzmożonym spożywaniem alkoholu i paleniem tytoniu (26). Stosowanie medykamentów antydepresyjnych oraz leków z grupy antypsychotycznych może przyczynić się do kserostomii lub do nadmiernego wydzielania śliny. Kserostomia jest czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia próchnicy, zapalenia dziąseł i przyzębia oraz błony śluzowej jamy ustnej. Zmniejszone wydzielanie śliny może spowodować zaburzenia smaku, trudności w formowaniu kęsa pokarmowego i żuciu pokarmów oraz dysfagie. Występuje również skłonność do zakażeń grzybiczych. Natomiast nadmierna produkcja śliny przez gruczoły ślinowe może być czynnikiem, który wpływa na komfort życia pacjenta. Dodatkowo leki mogą wzmagać napięcie nerwowo-mięśniowe i tym samym przyczynić się do bruksizmu i przewlekłych bólów głowy (26).

Współpraca z pacjentem w gabinecie

Leczenie pacjentów z łagodnym zaburzeniem depresyjnym i przyjmujących leki j...