Pendulum – siły biomechaniczne – cz. II

W płaszczyźnie strzałkowej siła –Fp (ryc. 4), przyłożona poprzez sprężyny do pierwszych zębów trzonowych, działa dokoronowo do punktu CRe. Ząb, aby został zdystalizowany, ulega najpierw ekstruzji w płaszczyźnie strzałkowej, zgodnie z wahadłową ścieżką dystalizacyjną, która przebiega wypukle względem płaszczyzny zgryzowej zęba [1].

Aktywacja pionowa w obrębie zakończeń sprężyn Pendulum powoduje działanie na zęby trzonowe siły intruzyjnej –Fu (ryc. 5). Siła ta jest równoważona przez siłę ekstruzyjną Fe (ryc. 5), działającą po łuku wykonywanym przez sprężynę. Aktywacja pionowa ponadto powoduje pionizujący moment Mu (ryc. 5), działający torkująco [1].

W celu umożliwienia maksymalnego, dystalnego przemieszczenia zębów trzonowych siły wertykalne, Fe oraz –Fu, powinny być równe, tak by zostały zneutralizowane.

W tym samym czasie suma wszystkich momentów obrotowych powinna wynosić zero. W tym celu moment powodowany pionową aktywacją powinien być równy momentowi obrotowemu dystalnego końca korony – Mp (ryc. 6) [1].

W przypadku zastosowania Pendulum K aktywacja śruby dystalizującej umożliwia przemieszczenie części tylnej płyty akrylowej, zawierającej sprężyny. Tym samym dystalnie przesuwane zostają centra rotacji sprężyn, skutkując ciągłą reaktywacją systemu sił opisanego powyżej [1].

Sprawdź wszystkie produkty stomatologiczne dostępne w naszym sklepie internetowym

Piśmiennictwo

1. Kinzinger G., Diedrich P.: Biomechanics of a modified Pendulum appliance – theorethical consid...