Osiąganie lepszych wyników funkcjonalnych poprzez połączenie metod ortodoncji i stomatologii zachowawczej w przypadku starcia zębów

Badanie po leczeniu wykazało skorygowanie zwężenia szczęki oraz odbudowę ubytków powierzchni podniebiennych kłów i siekaczy szczęki. Utrzymano idealny nagryz poziomy i pionowy, z dobrym zaguzkowaniem. Guzki policzkowe prawego trzonowca i przedtrzonowców szczęki odbudowano żywicami kompozytowymi (fot. 5). Retencję po usunięciu aparatu stałego prowadzono z zastosowaniem retainera okalającego w łuku szczęki i łuku językowym, naklejonego od kła do kła w łuku żuchwy. Czas leczenia wynosił dziewięć miesięcy.

Analiza cefalometryczna nie wykazała zmian w zakresie relacji szkieletowych i wykazała utrzymanie nachylenia siekaczy (fot. 6b-c i tab. 1). Pantomogram nie wykazał znaczącej resorpcji korzeni (fot. 6a). Wymiar poprzeczny po leczeniu uległ nieznacznej zmianie – szerokość międzytrzonowcowa wzrosła z 37,0 mm (fot. 1d) do 41,0 mm (fot. 5 d).

Kontrolne badania radiologiczne po 37 miesiącach wykazały stabilną okluzję z zachowaniem nagryzu poziomego i pionowego oraz relacji trzonowców i kłów, z wyjątkiem nieznacznej rotacji lewego centralnego siekacza żuchwy. Pacjent zaprzestał używania retainera rok po zdjęciu aparatu stałego (fot. 7).

Dyskusja

Niniejsze doniesienie kazuistyczne przedstawia metodę odbudowy powierzchni twarzowych i podniebiennych mocno startych zębów przednich szczęki z minimalną preparacją zębów za pomocą klejonych adhezyjnie kompozytów żywicznych.

Starcie zębów u pacjentów z wadami zgryzu nie powinno być traktowane jako patologiczne, lecz raczej jako konsekwencja zmienionego ustawienia zębów w zwarciu [5]. W opisanym przypadku pacjent miał wadę zgryzu klasy I i wykazywał dobry ogólny stan zdrowia, nie licząc stresującego trybu życia, nawykowego zaciskania z...