Postępowanie amputacyjne i impregnacja zębiny u dzieci – wciąż aktualne czy archaiczne metody leczenia?

Leczenia endodontycznego należy bezwzględnie unikać u małego pacjenta z upośledzonymi procesami odporności czy gojenia tkanek (leki immunosupresyjne, niewyrównana cukrzyca), a także przy stwierdzonych w wywiadzie wrodzonych chorobach serca (3, 7). Czynnikami całkowicie uniemożliwiającymi przeprowadzenie bardziej czasochłonnych procedur leczniczych mogą też być zachowanie dziecka lub brak zgody ze strony rodziców. Nadal bowiem wśród części dorosłych funkcjonuje mit o braku zasadności leczenia zębów mlecznych (1-3).

Literatura przedmiotu wskazuje na odrębność wymagań endodoncji dziecięcej, obejmującej, poza klasycznym leczeniem kanałowym, także zabiegi przykrycia miazgi oraz procedury amputacyjne. Techniki i wskazania do wykonania przykrycia pośredniego i bezpośredniego miazgi zostały szeroko opisane w piśmiennictwie. Niniejsza praca skupia się na wskazaniach i metodyce postępowania amputacyjnego, będącego nadal przedmiotem dyskusji w kwestii doboru optymalnego preparatu do przeprowadzenia zabiegu.

Celem zabiegu jest usunięcie tylko tej części miazgi, która uległa procesom zapalnym. Jeśli w wykonywanym po czasie klinicznym badaniu kontrolnym stwierdzamy, że pozostawiona w jamie zęba część miazgi w większości zachowuje cechy żywotności, brak jest objawów stanu zapalnego i idzie to w parze z prawidłowym rozwojowo obrazem radiologicznym zęba – możemy mówić o powodzeniu leczenia amputacyjnego (2, 5). Cameron i Widmer podają jako wskazanie do amputacji miazgi również znaczne zniszczenie próchnicą powierzchni stycznej pierwszych trzonowców mlecznych (3). Autorzy ci są zdania, że w powyższym przypadku praktycznie zawsze dochodzi do próchnicowego obnażenia miazgi. Po wykluc...