Postępowanie w gabinecie stomatologicznym z pacjentem wysokiego ryzyka

Zagrożenia mikrobiologiczne, a także fizyczne i chemiczne są związane z rodzajem wykonywanych czynności (zabiegi diagnostyczne, lecznicze, pielęgnacyjne, prace pomocnicze: dekontaminacja sprzętu, gospodarka odpadami itp.), niezależnie od wykonywanego zawodu medycznego. O skali zagrożenia świadczy fakt, iż około 60% zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu B w Polsce nastąpiło w placówkach leczniczych, w tym 10% z nich to zakażenia zawodowe pracowników (3). Uśrednione dane pozyskane przez WSSE w Katowicach w latach 1999-2011 wskazują, iż zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B, C oraz innymi i nieokreślonymi przenoszonymi drogą krwi stanowią w województwie śląskim 1,46% wszystkich orzeczonych chorób zawodowych oraz 3,5% wszystkich zarejestrowanych przypadków ww. zakażeń (2). Nieustannie naszym działaniom na obszarze gabinetu stomatologicznego musi towarzyszyć schemat zaproponowany poniżej.

Aktualizując, zgodnie z rozwojem nauki i techniki, procedury dezynfekcji, mycia i sterylizacji instrumentarium medycznego oraz te mające na celu określenie działań zapobiegających zakażeniom, nie można zapominać, że podstawowym narzędziem pracy są ręce. Aby nie stanowiły one drogi transmisji drobnoustrojów, należy dołożyć wszelkich starań, by skóra rąk była wypielęgnowana, odpowiednio nawilżona, bez spękań i zmian chorobowych. Pielęgnacja rąk nie jest ekstrawagancją, lecz obowiązkiem. Wszelkie otarcia czy zranienia powinny być zaopatrzone wodoodpornym opatrunkiem; paznokcie powinny być zawsze krótkie, o zaokrąglonych brzegach, niepomalowane. W miejscu pracy, jakim jest gabinet stomatologiczny, nie wolno nosić podczas pracy sztucznych paznokci, tipsów oraz biżuterii, nawet obrączek czy zegarków (7), gdyż uniemożliwiają dokładną dekontaminację rąk i mogą być potencjalnym rezerwuarem drobnoustrojów. Wyróżniamy socjalne (zwykłe) mycie rąk oraz higieniczne mycie rąk i higieniczną dezynfekcję rąk.