Postępowanie w sprawach chorób zawodowych

Treść orzeczenia jest udostępniana właściwemu miejscowo państwowemu powiatowemu inspektoro­wi sanitarnemu, pracownikowi oraz lekarzowi kieru­jącemu na badania. W przypadku gdy pracownik nie zgadza się z treścią orzeczenia, uruchomione zostaje po­stępowanie w jednostce orzeczniczej II stopnia. Wniosek o przeprowadzenie ponownego badania może złożyć pracownik za pośrednictwem jednostki orzeczniczej I stopnia w terminie 14 dni od daty otrzymania orzecze­nia lekarskiego. Przy czym jednostkami orzeczniczymi II stopnia w dziedzinie chorób zawodowych są instytu­ty badawcze specjalizujące się w dziedzinie medycyny pracy. Na podstawie całości materiału dowodowego zebranego w sprawie organy Państwowej Inspekcji Sa­nitarnej są zobligowane do wydania decyzji administra­cyjnej stwierdzającej chorobę zawodową bądź odma­wiającej stwierdzenia takiej choroby. Decyzję uzasadnia się merytorycznie, mając na względzie dwie przesłanki udowodnione: występowanie narażenia zawodowego oraz informacje zawarte w orzeczeniu lekarskim kom­petentnej jednostki orzeczniczej. Podkreślenia wymaga fakt, że inspektor sanitarny jest związany orzeczeniem lekarskim wydanym w sprawie. Nie ma on prawa do sa­modzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzą­cej do odmiennego rozpoznania schorzenia, ponieważ wydane w sprawie orzeczenie lekarskie jednostki właś­ciwej do rozpoznania chorób zawodowych ma charakter opinii biegłego, a organ prowadzący postępowanie jest nim związany. Orzeczenie lekarskie stanowi jedyny wia­rygodny środek dowodowy służący stwierdzeniu cho­roby zawodowej, jeśli nie budzi wątpliwości w świetle pozostałych dowodów. Organy administracji, nie dys­ponując przeciwdowodami, które mogłyby podważyć te orzeczenia, nie mają w tym zakresie podstaw do przy­jęcia, że rzeczywisty stan zdrowia skarżącego kształtuje się odmiennie od wyników badań stanowiących pod­stawę orzeczeń lekarskich (2).

Właściwy państwowy inspe...