Procesy zapalne części twarzowej czaszki

Według innych badaczy w leczeniu ropni zębopochodnych odpowiednimi antybiotykami są: penicylina, ampicilina lub erytromycyna u osób wykazujących alergię na penicyliny (7).

Przestrogą w stosowaniu klindamycyny jest jedno z bardziej istotnych powikłań takie jak rzekomobłoniaste zapalenie jelit wywoływane przez Clostridium Difficile. Dotyczy ono jednak głównie osób w podeszłym wieku, z osłabioną odpornością i po wielokrotnej antybiotykoterapii (8).

Ryzyko rzekomobłoniastego zapalenia jelit (APC) po zastosowaniu klindamycyny kreuje się na poziomie 0,01-10% (9).

Rudzki zaś w swojej pracy opisuje liczne (0,4-10%) przypadki alergii na klindamycnę, która najczęściej manifestuje się wysiewem osutki plamistogrudkowej, choć mogą rozwijać się nawet obrzęk twarzy i wykwity przypominające zespół Stevensa i Johnsona (10).

Kowalska-Krochmal obserwuje ograniczenia w stosowaniu klindamycyny wynikające z narastającej oporności na ten antybiotyk przez niekontrolowane stosowanie makrolidów, z którymi wykazuje oporność krzyżową (3).

Jakkolwiek podsumowując, klindamycyna nie może być uważana za lek pierwszego rzutu w zakażeniach zębopochodnych w przypadku osób w podeszłym wieku i ze współistniejącymi ogólnoustrojowymi chorobami wyniszczającymi (11).

Postępowanie chirurgiczne

Z drugiej strony istnieje przeświadczenie w grupie lekarzy stomatologów, że usunięcie zęba w przypadku szczękościsku i w obawie przed złamaniem korzenia zęba jest niemożliwe, wręcz niewskazane, co powoduje, że lekarz pierwszego kontaktu często odstępuje od jego usunięcia.