Profilaktyka poekspozycyjna w gabinecie stomatologicznym – aktualizacja

Gabinet dentystyczny jest miejscem, w którym wykonywane są zabiegi inwazyjne. W czasie leczenia stomatologicznego istnieje wysokie ryzyko zakażenia zarówno pacjentów, jak i personelu. Podstawowe drogi przenoszenia zakażenia to: krwiopochodna, kontaktu bezpośredniego oraz powietrzna.

W gabinecie stomatologicznym ryzyko zakażenia jest takie samo jak na sali operacyjnej, można je jednak zredukować dzięki przestrzeganiu podstawowych zasad higieny. Pacjent zgłaszający się do gabinetu nie zawsze wie, że jest nosicielem choroby, czasami nie przyzna się do zakażenia, stąd też wszystkich pacjentów zgłaszających się do stomatologa należy traktować jako osoby potencjalnie zakaźne.

Wykonywanie zabiegów stomatologicznych wiąże się z ryzykiem zakażenia drobnoustrojami, w tym wielolekoopornymi bakteriami czy grzybami oraz wirusami przenoszonymi drogą krwi, np. HBV (ang. hepatitis B virus), będący przyczyną wirusowego zapalenia wątroby typu B, HCV (ang. hepatitis C virus), który jest przyczyną wirusowego zapalenia wątroby typu C, oraz HIV (ang. human immunodeficiency virus) – przyczyna ostrej choroby retrowirusowej, której następstwem może być pełnoobjawowy AIDS. Dla pracownika gabinetu dentystycznego zagrożenie stanowi zakłucie lub zranienie ostrym narzędziem oraz zanieczyszczenie oczu, jamy ustnej i dróg oddechowych bioaerozolem zawierającym: krew, ślinę, cząsteczki zębiny lub kamienia nazębnego wraz z biofilmem (różnorodnymi mikroorganizmami).

Sprawdź inne artykuły z kategorii PRAWO.

Co w sytuacji, gdy dojdzie do ekspozycji? Jakie procedury trzeba wdrożyć i jaka jest ścieżka postępowania?...