Zastosowanie projektorów kanałowych w leczeniu endodontycznym zębów ze znaczną destrukcją tkanek twardych

4. W przypadku perforacji dna komo­ry można dokonać jej naprawy już na wczesnym etapie leczenia, przed chemomechanicznym opracowa­niem i obturacją systemu kanałowego, co zapewnia lepsze rokowanie. Pokryte miejsce perforacji chroni ją przed przy­padkowym przedostaniem się płynów płuczących, zanieczyszczeń czy pene­tracją instrumentów podczas leczenia endodontycznego. Mikroperforacja może zostać naprawiona zarówno przy użyciu kompozytu, jak i glassjonomeru, a perforacja duża może zostać zamknię­ta w trakcie dwóch wizyt z użyciem MTA (Mineral Trioxide Aggregate) (3).

Pokrycie dna komory materiałem kom­pozytowym, szczególnie gdy jest ono bar­dzo cienkie, zmniejsza ryzyko jatrogennych perforacji, do których może dojść przy nie­właściwym użyciu wiertła, pilnika, zgłębnika czy końcówki ultradźwiękowej (2). Stwarza­jąc jednoznaczny, prostoliniowy tor wejścia instrumentów do kanałów korzeniowych, unikamy błędów wynikających z niewłaś­ciwego dostępu komorowego, takich jak separacja instrumentu endodontycznego czy brak możliwości osiągnięcia poprawnej długości roboczej.

Często okres pomiędzy rozpoczęciem leczenia endodontycznego a ostateczną odbudową protetyczną jest długi, co przy osłabionej strukturze zęba może prowadzić do pęknięć i złamań. Odbudowa zrębu ma­teriałem kompozytowym we wczesnym eta­pie leczenia minimalizuje takie powikłania.

W przypadku zębów wielokorzenio­wych, wykonując indywidualny dostęp do każdego kanału, nie tylko stwarza się odpowiedni tor wejścia, można również od­powiednio odseparować kanały, które leżą bardzo blisko siebie, i wybiórczo stosować leki lub materiały.

Ujście kanału, które zostaje przeniesio­ne na powierzchnię okluzyjną zęba, jest łatwo widoczne, niezasłonięte przez inne struktury anatomiczne...