Przedimplantacyjna ocena stanu zdrowia chorych z zaburzeniami układu krzepnięcia na podstawie badan laboratoryjnych

Istotne znaczenie maja sposób pobrania próbki i dobór odpowiedniego antykoagulantu. Zaleca się stosowanie probówek w systemie zamkniętym, zawierających cytrynian sodu w stosunku ilościowym: 1 część antykoagulantu i 9 części krwi. W przypadku pobierania krwi do większej liczby probówek należy zachować właściwą kolejność pobierania. Według najnowszych zaleceń krew do badan koagulologicznych pobiera się do pierwszej probówki w celu uniknięcia ewentualnej kontaminacji środkiem wykrzepiającym (3).

Podczas pobierania krwi w miarę możliwości należy unikać stosowania stazy, ponieważ zbyt długi ucisk może być przyczyna uzyskania nieprawidłowych wyników. Jeśli krew jest pobierana ze stałego wkłucia żylnego, należy zwrócić uwagę na możliwość zanieczyszczenia próbki heparyna lub innymi płynami infuzyjnymi oraz wystąpienia mikroskrzepów. Po pobraniu materiał należy dobrze wymieszać i odwirować w celu uzyskania osocza cytrynianowego. Badania powinno się wykonać w ciągu 2 godzin od pobrania próbki ze względu na labilność osoczowych czynników krzepnięcia (3).

Płytki krwi

Znaczącą rolę w procesie krzepnięcia odgrywają płytki krwi. Szczególnie istotny jest ich udział w hemostazie pierwotnej, gdzie w krótkim czasie po przerwaniu ciągłości naczynia dochodzi do ich adhezji, agregacji i aktywacji, co w efekcie prowadzi do powstania czopu płytkowego i zahamowania krwawienia. Zarówno małopłytkowość, jak i nadpłytkowość mogą być przyczyna groźnych dla zdrowia powikłań krwotocznych i krwotoczno-zakrzepowych. Informacji o liczbie płytek krwi dostarcza badanie morfologiczne krwi obwodowej. Najnowsze analizatory hematologiczne zliczają płytki krwi (PLT), podając dodatkowo informacje o ich objętości (MPV), wskaźniku zmienności objętości trombocytów (PDW), płytkokrycie (PCT) oraz wskaźniku tzw. duży...