Przegląd szyn okluzyjnych oraz deprogramatorów przednich stosowanych w leczeniu dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia

Celami terapii z wykorzystaniem szyn są:

• terapia bólu pochodzenia mięśniowego i stawowego,
• terapia powiązanych bólów głowy typu „migrenowego”,
• ochrona tkanek twardych oraz miękkich (fot. 1),
• relaksacja mięśni,
• polepszenie i zmiana koordynacji neuromięśniowej,
• polepszenie czynności oraz relacji tkanek w SSŻ,
• poprawa wzorca ruchowego żuchwy,
• wzrost relacji pionowej żuchwy do szczęki,
• równomierne rozłożenie sił okluzyjnych,
• rozłożenie obciążeń zgryzowych w przypadku bruksizmu,
• izolacja kontaktów zębowych,
• diagnostyka różnicowa przyczyn okludalnych,
• wypróbowanie obranej koncepcji centrycznej i ekscentrycznej okluzji,
• znalezienie i zachowanie ostatecznej i terapeutycznej pozycji żuchwy (np. w rozległych rekonstrukcjach protetycznych) (15-17).

Istnieje wiele podziałów oraz rodzajów szyn okluzyjnych. Wyróżniamy podział m.in. ze względu na cel użytkowania szyny na:

• stabilizujące – umożliwiające przywrócenie optymalnego rozkładu sił zwarciowych, a także naprawę, regenerację struktur oraz poprawę funkcji SSŻ; stosowane także w leczeniu przedprotetycznym, poprotetycznym oraz w powikłaniach jatrogennych;
• repozycyjne – stosuje się je w przypadku przemieszczeń krążka stawowego (z zablokowaniem lub bez), a także naturalnego lub jatrogennego obniżenia zgryzu, terapii bezdechu sennego oraz stanów zapalnych tkanek zakrążkowych; celem stosowania jest poprawa relacji struktur w SSŻ poprzez takie terapeutyczne ustalenie pozycji głowy żuchwy, które umożliwia powrót krążka do prawidłowego położenia, oraz wyeliminowanie objawów akustycznych jako efekt terapii przemieszczeń strukturalnych krążka w stawie skroniowo-żuchwowym;
• relaksacyjne – stosowane w celu przywrócenia równowagi nerwowo...