Gojenie po zabiegu poszerzenia strefy dziąsła zrogowaciałego z wykorzystaniem wolnego przeszczepu dziąsłowego z zastosowaniem membran PRF

Miejsce biorcze

U obu pacjentek przygotowano miejsce biorcze w ten sam sposób. Po odciągnięciu wargi uwidoczniono przebieg granicy śluzówkowo­-dziąsłowej, po której następnie poprowadzono cięcie oszczędza­jące okostną za pomocą skalpela 15C. Wykonano preparację płata rozszczepionego 3 mm dowierzchołkowo od granicy sluzówkowo­-dziąsłowej ruchem tnąco-skrobiącym z wykorzystaniem raspatora. Dziąsło sąsiadujące z przeszczepem zostało pozbawione nabłonka na około 5 mm.

Kształt i wielkość przeszczepu ustalono z wykorzystaniem wzorca foliowego. Szablon sięgał od granicy szkliwno-cementowej zębów z ubytkiem dziąsła do 2 mm poniżej granicy śluzówkowo-dziąsłowej.

Miejsce dawcze

Przeszczepy pobrane zostały z podniebienia twardego dystalnie od zmarszczek podniebiennych 1 mm od brzegu dziąsła na głębokość 1 mm skalpelem 15C zgodnie z wielkością szablonu. W pierwszym przypadku ranę zabezpieczono membraną PRF i szwami materacowym krzyżowymi 5-0, w drugim użyto płytki z Erkoduru i pasty adhezywnej dentystycz­nej Solcoseryl.

W obu przypadkach z wewnętrznej powierzchni prze­szczepu usunięto tkankę gruczołową i/lub tłuszczową. Przeszczepy stabilizowano w pierwszej kolejności szwami materacowymi krzyżowymi (nić monofilamentowa nie­resorbowalna 6-0) pomiędzy dłuższą stroną przeszczepu a brodawkami międzyzębowymi, później między krótszą stroną a sąsiadującym dziąsłem. W pierwszym przypadku na przeszczepie umieszczono membranę PRF. Następnie w obu przypadkach założono szwy pionowe okalające (fot. 4, 5). Po zabiegu zalecono przez 14 dni stosowanie żelu i płukanki do jamy ustnej na bazie chlorheksydyny 0,1% 3 razy dziennie. Zakazano szczotkowania zębów i nit­kowania przestrzeni mię...