Przygotowanie pacjenta leczonego kardiologicznie do zabiegów ekstrakcyjnych

Zarówno u pacjentów z zaburzeniami rytmu, jak i z nadciśnieniem tętniczym zaleca się wizyty w godzinach porannych, należy unikać zabiegów wykonywanych w późnych godzinach wieczornych (3).

Pacjent z chorobą niedokrwienną serca przed zabiegiem ekstrakcyjnym powinien być skonsultowany przez lekarza prowadzącego, gdyż zróżnicowanie ryzyka sercowo-naczyniowego w tej grupie chorych jest duże. U pacjentów po ostrym zespole wieńcowym bezpieczne wykonywanie zabiegów możliwe jest po minimum 6 miesiącach. Za dopuszczalny limit uważa się 4-6 tygodni po zawale. We wcześniejszym okresie możliwe są jedynie pilne zabiegi, których nie da się odroczyć przy pomocy antybiotyków i analgetyków. Ekstrakcje zębów w trybie pilnym powinny być wykonywane w warunkach szpitalnych (3).

U pacjentów z przewlekłą chorobą wieńcową nie zaleca się planowania wizyt na godziny poranne, ponieważ jest to czas potencjalnie największego nasilenia dolegliwości stenokardialnych (3).

Wśród wad zastawkowych jedną z groźniejszych i równocześnie najpowszechniejszych jest stenoza aortalna (obecnie najczęstsza nabyta wada zastawkowa). Nawet niewielki zabieg operacyjny w grupie chorych z istotną stenozą zastawki aortalnej może prowadzić do groźnych następstw. W związku z tym przed zabiegiem wskazana jest konsultacja kardiologiczna, aby ocenić stopień zaawansowania wady i wynikające z niego ryzyko okołozabiegowe (5).

Dwupłatkowa zastawka aortalna, o ile nie towarzyszy jej istotna hemodynamicznie wada (stenoza/niedomykalność), nie zwiększa istotnie ryzyka okołozabiegowego, w tym znieczulenia. Równie częstym schorzeniem jest wypadanie płatka zastawki dwudzielnej (zesp. Barlowa). Zwykle nie wpływa ono na wzrost ryzyka okołozabiegowego.