Przypadek zęba zlanegou 37-letniej pacjentki

W opisanym przez nas przypadku zroślak miał wspólne nie tylko korony, ale i komory miazgi. Autorzy (5, 6) podają, że zrost powstaje dzięki nadmiernemu wzrostowi zębiny, przy czym cement korzeniowy pokrywa wspólnym płaszczem korzenie obydwu sąsiadujących ze sobą zębów. Zdarza się, że korzenie zębów zlanych wykazują opóźnioną fizjologiczną resorpcję, co z kolei opóźnia wyrzynanie zęba stałego. Zęby zlane występują głównie w obrębie siekaczy, jeżeli więc zaburzenie dotyczy zębów stałych, stwarza to poważne problemy estetyczne – przedstawiony przez nas przypadek dotyczył zębów trzonowych w żuchwie.

Zęby zlane towarzyszą niektórym zespołom chorobowym, tj.: achondrodysplazji, dysplazji chondro-ektodermalnej, zespołowi Cornelii de Lange, dysplazji Ekmana- -Westborga-Juliena, zespołowi Goltza-Gorlina, chorobie Alberta-Schonberga, zespołowi Russella-Silvera, zespołowi Wolfa, asocjacji VECTERL (4, 5, 6).

Według Mitregaj i wsp. (7) ząb zlany jest zębem o nadmiernie dużych wymiarach, powstającym w wyniku połączenia dwóch zawiązków zębów normalnych, tj. zęba normalnego z nadliczbowym lub zawiązków zębów nadliczbowych. W zależności od okresu, w którym dochodzi do zespolenia tkanek zębowych, zrośnięcie zębów może być częściowe lub całkowite. Zęby zlane całkowicie mają jedną wspólną komorę miazgi i wspólny kanał korzeniowy, zaś zlane częściowo mają zarówno komory miazgi, jak i kanały korzeniowe.

W uzębieniu mlecznym zęby zlane występują zarówno w szczęce, jak i w żuchwie, najczęściej są to dwa normalnie wykształcone i sąsiadujące ze sobą zęby. W uzębieniu stałym natomiast anomalię tę spotyka się najczęściej w przednim odcinku szczęki. Według Mloska (8) zęby zrośnięte w większości przypadków występują w tylnej części szczęki i zazwyczaj dotyczą tylko dwóch zębów. Podobnego zdania są również inni a...