Klasyczne i współczesne metody obrazowania radiologicznego w diagnostyce stomatologicznej – część II

Radiografia cyfrowa dzięki swoim zaletom stosowana jest w większości gabinetów stomatologicznych, umożliwiając lekarzom przedstawienie struktur niewidocznych w podstawowym badaniu diagnostycznym. Warto jednak pamiętać, że radiografia cyfrowa jest nadal tylko przedstawieniem trójwymiarowego obrazu w sposób dwuwymiarowy. Brak trzeciego wymiaru to wciąż główna wada zdjęć stomatologicznych wykonanych w sposób konwencjonalny, jak i za pomocą radiografii cyfrowej (1, 2).

Z pomocą w obrazowaniu trójwymiarowym przychodzi tomo­grafia komputerowa, której początki sięgają lat 90. XX wieku (6). W stomatologii wykorzystywana jest tomografia wolumetryczna, czyli tomografia promienia stożkowego CBCT (Cone Bean Computed Tomography). Tomografia wolumetryczna oparta jest na promienio­waniu w kształcie stożka, stąd druga nazwa – tomografia stożkowa. Tomografia CBCT skanuje przestrzeń, odmiennie jak w przypadku TK spiralnej, w której skanowana jest płaszczyzna. CBCT jest wyko­rzystywana do projekcji twarzoczaszki głównie w stomatologii oraz w laryngologii (7). Jest to technika zdecydowanie bezpieczniejsza niż konwencjonalna tomografia komputerowa, gdyż dawka pro­mieniowania jest kilkudziesięciokrotnie mniejsza niż w klasycznej tomografii (8). W tej drugiej dawka to około 1,2 mSv, natomiast CBCT to około 13 μS dla przedniego odcinka żuchwy, do 44 μS dla kła i okolicy przedtrzonowców szczęki (9). Jest to związane ze skróce­niem czasu badania, co powoduje, że pacjent jest narażony na pro­mieniowanie jonizujące przez bardzo krótką chwilę. Badanie staje się również dużo łatwiejsze. Dawka promieniowania w trakcie CBCT staje się porównywalna z dawką podczas wykonywania zdjęcia pan­tomograficznego (0,02 mSv), natomiast wartość diagnostyczna jest nieporównywalnie wyższa (9-11). Reasumując, badanie z wykorzy­staniem tomografii wolumetrycznej nie naraża pacjenta na duże dawki promieniowania, a sprawia, że ...