Relacja zespołu medycznego z dzieckiem – pacjentem stomatologicznym

Poczucie braku kontroli nad sytuacją zwiększają dodatkowo ograniczenia kontaktu werbalnego w trakcie zabiegu, co pociąga za sobą konieczność rozwiązania przez dentystów problemu sygnalizowania bólu przez pacjenta, zwłaszcza, że poczucie kontroli nad bólem wtórnie obniża poziom lęku, przerywając zjawisko błędnego koła: lęk – ból – lęk. Ogromne znaczenie ma uważna obserwacja reakcji pacjenta, ustalenie sygnału oznaczającego niezwłoczne przerwanie zabiegu (często stosowany podczas leczenia dzieci sygnał w postaci podniesionej ręki), okazanie pacjentowi maksymalnej uwagi – niedopuszczalna jest rozmowa na temat niezwiązany bezpośrednio z przeprowadzanym zabiegiem z osobami postronnymi czy asystą podczas pracy z pacjentem.

Nawiązanie efektywnego kontaktu ułatwia nam komunikacja niewerbalna w postaci „kodów mowy ciała”, a także umiejętność aktywnego słuchania. Komunikacja niewerbalna jest najskuteczniejszym nośnikiem ekspresji naszych uczuć, łatwo więc przy jej pomocy przekazać uczucia pozytywne, lecz równie łatwo w sposób niekontrolowany można zasygnalizować uczucie znudzenia, niechęci czy wrogości.

Dentyści w celu złagodzenia przykrych doznań podczas wizyty stosują powszechnie farmakologiczne środki analgetyczne, nie zawsze mając świadomość znaczenia psychologicznych czynników wpływających na odczuwanie bólu.

W celu zmniejszania dyskomfortu związanego z odczuwaniem dolegliwości bólowych, warto używać poza środkami farmakologicznymi również pozafarmakologicznych psychologicznych metod obniżania lęku, do których należą: dystrakcja, czyli świadome odwracanie uwagi od czynnika stresującego (np. poprzez słuchanie muzyki), wyjaśnianie pacjentowi w łagodny sposób istoty przeprowadzanego zabiegu, oglądanie przez dziecko bajki na ekranie umieszczonym w zasięgu wzroku, stosowanie technik relaksa...